30 marca na poligonie morskim US Navy PMRF Bar king Sands (Pacific Missile Range Facility) na Hawajach przeprowadzono pierwszą próbę najnowszej odmiany pocisku Raytheon RIM-174 Standard Extended Range Active Missile (ERAM) Dual II ze zmodyfikowanymi systemami elektronicznymi SWUP (Software Upgrade).

Próba ta określana jako Flight Test Aegis Weapon System 31 Event 1a (FTM-31 E1a) zrealizowana została pod auspicjami amerykańskiej Agencji Obrony Antybalistycznej MDA (Missile Defense Agency) we współpracy z US Navy. Założeniem testu było przetestowanie możliwości systemu antybalistycznego w przechwyceniu pocisku balistycznego średniego zasięgu MRBM (Medium Range Ballistic Missile) w jego terminalnej fazie lotu z wykorzystaniem pojedynczej salwie złożonej z dwóch pocisków SM-6 Dual II SWUP. FTM-31 E1a była już trzecią udaną próbą z wykorzystaniem pocisków SM-6 Dual II, ale pierwszą w której wykorzystano pocisku zmodyfikowane w ramach SWUP naprowadzane na cel z wykorzystaniem najnowszej odmiany systemu Aegis Baseline 9.C2.0 (BMD 5.1). Pociski przechwytujące wystrzelono z niszczyciela Daniel Inouye (DDG 118) typu Arleigh Burke Flight IITi (Technology Insertion), podczas gdy imitujący cel pocisk T3c2 wystrzelony został z należącego do PMRG kompleksu na wyspie Kauai na Hawajach.

Konieczność przeprowadzenia obecnej próby związana była z wnioskami wyciągniętymi z nie do końca udanego testu FTM-31E1 przeprowadzonego 29 maja 2021 roku. Wówczas z dwóch wystrzelonych pocisków T3c2, do którego odpalono cztery pociski SM-6 Dual II, przechwycony został tylko jeden. Co ciekawe, próba ta zaplanowana została na 27 maja jednak operujący w bezpośredniej bliskości niebezpiecznego obszaru rosyjski okręt rozpoznania radioelektronicznego Karielija projektu 864 Mieridian (zbudowany w Stoczni Północnej w Gdańsku), wymusił przełożenie testów na inny dzień.

Wszystkie dotychczasowe próby z pociskami SM-6 oraz systemem Aegis Baseline 9, realizowane są w ramach programu The Sea Based Terminal (SBT), jako drugiej rubieży obrony antybalistycznej, którego założeniem jest zwalczanie endoatmosferycznych celów powietrznych, w tym MRBM. Pierwszą linią obrony jest zwalczanie celów egzoatmosferycznych przez pociski z rodziny RIM-171 Standard Missile 3 (SM-3).

Pociski RIM-174 ERAM opracowano z myślą o zwalczaniu całego spektrum środków napadu powietrznego poruszających się zarówno z niewielką prędkością (śmigłowce, bezzałogowce), jak i prędkościami super- oraz hipersonicznymi (pociski przeciwokrętowe i balistyczne). Mogą być wykorzystywane dodatkowo do atakowania okrętów nawodnych, a od wersji Block IA (której układ naprowadzania wzbogacono o odbiornik GPS) także do rażenia celów lądowych. W obydwu tych przypadkach ze względu na głowicę bojową o stosunkowej niewielkiej masie ich głównym potencjałem będzie energia kinetyczna. Prace nad tą odmianą pocisków z rodziny Standard ruszyły w 2005 roku, a do uzbrojenia przyjęto je w marcu 2011 roku. Wstępną gotowość bojową IOC (initial operational capability) uzyskały one w listopadzie 2013 roku. Pociski SM-6 mają konstrukcje dwustopniową z silnikami na stały materiał pędny i legitymują się masą 1500 kg przy długości kadłuba 6,6 m. Średnica korpusu w wersji Block IA wynosi 34,29 cm, podczas gdy począwszy od Block IB zwiększono ją do 53,34 cm. Rozpiętość stateczników wynosi 1,57 m. Ciekawostką może być fakt wykorzystania w układzie naprowadzania powiększonej główki radiolokacyjnej z pocisków AIM-120C AMRAAM. Pocisk do celu podąża z prędkością 3,5 Mach na pułapie przekraczającym 34 000 m.