20 grudnia jedna z agens US Army ogłosiła zamiar zawarcia z koncernem BAE Systems umowy na opracowanie ciężkiego artyleryjskiego systemu obrony przeciwlotniczej MDAC.

Tym samym globalny koncern został wskazany jako wykonawca prototypu systemu w programie MDAC (Multi-Domain Artillery Cannon, wielodomenowe działo artyleryjskie) przez Biuro US Army ds. Szybkich Zdolności i Krytycznych Technologii (Rapid Capabilities and Critical Technologies Office, RCCTO), dzięki czemu firma może liczyć na umowę Other Transaction Agreement (OTA). Dosłownie „inna umowa transakcyjna” ma być nowatorskim mechanizmem wdrożonym w celu wsparcia rządowych agencji Stanów Zjednoczonych Ameryki w zakresie przyspieszenia prac badawczo-rozwojowych i budowy prototypów zaawansowanych systemów uzbrojenia. Ogłoszenie RCCTO nie zawiera informacji na temat szczegółów programu MDAC, ani też na temat organizacji przyszłej baterii. Z wydanego wcześniej zapytania o informację (RFI) dowiedzieć się można nieco więcej.

System ma składać się ze 155 mm armatohaubicy samobieżnej na podwoziu kołowym, oraz z amunicji opracowanej do działa elektromagnetycznego – nie sprecyzowano typu pocisku, ale wg amerykańskich komentatorów mowa o BAE Systems HVP. Wykorzystanie tego pocisku precyzyjnego rażenia byłoby o tyle proste, że był on już poddawany testom strzelaniem ze 155 mm haubicoarmaty ciągnionej M777 i 127 mm armaty okrętowej Mk 45. W pierwszym przypadku, wg US Navy, donośność wyniosła 17 Mm (31,5 km), w drugim 40 Mm (ponad 74 km). W przypadku wykorzystania  armatohaubicy samobieżnej z lufą o długości 52 kalibrów osiągi mogłyby być bliskie tej drugiej wartości lub nawet wyższe. Co do podwozia, wybór trakcji kołowej podyktowany jest dbałością o wysoką mobilność, która miałaby jakoby gwarantować niezwykłemu systemowi przeciwlotniczemu wysoką przeżywalność, a to za sprawą taktyki opartej na częstej zmianie pozycji ogniowej. Cały system powinien oferować opcję zdalnego prowadzenia ognia i wysoką szybkostrzelność z wykorzystaniem automatu ładowania (przy zachowaniu awaryjnego trybu ręcznego) o dużej pojemności. Kąty ostrzału w obydwu płaszczyznach powinny być znaczne ze względu na przeciwlotnicze zastosowanie MDAC. Działo ma być zintegrowane z systemem dowodzenia obroną powietrzną IAMD IBCS.

Obecnie przewiduje się, że – wciąż potencjalny – producent ma dostarczyć kompletną baterię testową do czwartego kwartału roku podatkowego 2027, zaś w kolejnym roku podatkowym zostałaby zrealizowana faza demonstracyjna. W lipcu US Army przewidywała możliwość zawierania kontraktów z potencjalnymi wykonawcami w trzecim kwartale roku podatkowego 2025 (mniej więcej drugi kwartał 2025 r.), lecz już dziś wiadomo, że wg amerykańskiej armii tylko BAE Systems może spełnić oczekiwania. Cała bateria składać się ma z: ośmiu dział MDAC, czterech wielozadaniowych radarów MFPR i dwóch wozów dowodzenia MDBM. Jednostka ognia ma liczyć nie mniej niż 144 pociski HVP. Cały system ma być zdolny do zapewnienia ochrony stałym i przewoźnym systemom oraz obiektom US Army przed atakiem ze strony bezzałogowych statków powietrznych, pocisków manewrujących, samolotów, śmigłowców i innych środków napadu powietrznego. Szybkostrzelność ma być „wysoka”, oczekiwana jest też wysoka mobilność strategiczna (transport na pokładzie samolotu transportowego C-130).