5 sierpnia w, należącej do koncernu Austal USA, stoczni w Mobile w stanie Alabama odbyła się uroczystość wodowania wielozadaniowego okrętu Pierre (LCS 38) podtypu Independence typu LCS (Littoral Combat Ship) budowanego dla US Navy.

Pierre jest 19. i zarazem ostatnim okrętem należącym do podtypu Independence, którego cechą charakterystyczną jest układ trimarana. Podobnie jak poprzednie okręty zbudowane w Mobile proces wodowania jest wieloetapowy. Pierwszym jest przetoczenie jednostki z hali, w której był budowany, na pokład barki (w przypadku LCS 38 wykorzystana została należąca do Crowley Maritime Corporation barka Julie B), a następnie przetoczenie na pokład doku pływającego, który wykorzystywany jest do właściwego zwodowania okrętu. Po uzyskaniu pływalności przyszły Pierre został przeholowany do nabrzeża stoczniowego. Tam z kolei do działania przystąpił zespół, którego zadaniem jest przygotowanie wszystkich systemów okrętowych do rozpoczęcia prób morskich, które mają się rozpocząć w ostatnim kwartale bieżącego roku (tzw. test and activation team).

Wydarzenie to ma symboliczny wymiar, jest jednym z ostatnich związanych z niezwykle kontrowersyjnym programem jakim bez wątpienia jest LCS , który w stoczni w Mobile realizowany jest nieprzerwanie od ponad 18 lat. 19 stycznia 2006 roku położono bowiem stępkę prototypowego Independence (LCS 2, w służbie od 16 stycznia 2010 do 29 lipca 2021 roku). Po podniesieniu bandery LCS 38 wejdzie w skład stacjonującego w bazie morskiej w San Diego, 3. Dywizjonu LCS (COMLCSRON THREE).

Zamówienie na budowę LCS 38 złożone zostało 17 grudnia 2018 roku, stępkę położono 16 czerwca 2023 roku, a chrzest miał miejsce 18 maja 2024 roku. Jedyne okręty w układzie trimarana w US Navy legitymują wypornością pełną 3422 ton przy wymiarach 127,4x31,6x4,3 m. Napęd skonfigurowany jest w układzie CODOG i składa się z dwóch turbin gazowych General Electric LM 2500 oraz dwóch silników wysokoprężnych MTU 20V8000. Zasilają one cztery pędniki wodnostrumieniowe produkcji Wärtsilä, w tym dwa typu WLD 1500 SR (skrajne) oraz dwa typu WLD 1720 SR (centralne). Umożliwia to uzyskanie prędkości maksymalnej 44 węzłów i zasięgu 4300 Mm (przy 18 węzłach). Praktycznie cała powierzchnia pokładu poniżej lądowiska dla śmigłowca (o powierzchni 1030 m²) zajęta jest przez pokład misyjny o powierzchni użytecznej 1410 m².

Uzbrojenie stałe składa się z armaty BAE Systems Mk110 kal. 57 mm L/70, systemu SeaRAM z 11-prowadnicową wyrzutnią pocisków RIM-116 oraz ośmiu kontenerów transportowo–startowych dla pocisków RGM-184A NSM. Pozostałe uzbrojenie i specjalistyczne wyposażenia wchodziło (lub wchodzić miało) w skład konkretnych modułów misyjnych. Okręty mają możliwość przyjmowania śmigłowców typu MH-60S lub dwóch bezzałogowych maszyn typu MQ-8B Fire Scout. Testy pierwszego modułowego systemu wykrywania i eliminacji zagrożenia minowego MCM MP (Mine Countermeasures Mission Package) rozpoczęto 23 kwietnia bieżącego roku na pokładzie bliźniaczej jednostki USS Canberra (LCS 30, w służbie od 22 lipca 2023 roku.