22 listopada gen. Kioumars Heydari, dowódca Wojsk Lądowych Sił Zbrojnych Islamskiej Republiki Iranu, ogłosił formalne przyjęcie do uzbrojenia najnowszego irańskiego czołgu podstawowego Karrar. Poinformował, że dotychczas żołnierze mogli się zapoznać pewną liczbą czołgów partii próbnej, a po wprowadzeniu poprawek przez producenta czołg przeszedł pomyślnie wszystkie etapy zaplanowanych badań. Heydari zapowiedział, że Ministerstwo Obrony i Logistyki Sił Zbrojnych niebawem podpisze kontrakt na produkcję „dużej liczby” czołgów Karrar.

Karrar to czołg podstawowy, podobno samodzielnie opracowany w Iranie, ale mocno przypominający rosyjskie czołgi T-90A/S/MS/M. Powstał wszak w ten sam sposób – na skutek głębokiej przebudowy T-72. Jest to możliwe m.in. dlatego, że Iran produkował lub produkuje T-72S na licencji, a ich wytwarzanie odbywa się w zakładach Bani Hashem Doroud Armored Industries w Darud. Czołg wydaje się być nieźle opancerzony. Wieża przypomina konstrukcją spawane wieże czołgów rosyjskich, w „policzkach” wieży znajdują się pojemniki na wkłady pancerza specjalnego (NERA, pancerza kompozytowego, ceramicznego itd.). Konstrukcja pancerza zasadniczego kadłuba nie jest znana. Zarówno wieża jak i kadłub, chronione są kasetami pancerza reaktywnego o stosunkowo dużej grubości, co może sugerować, że jest on w jakimś stopniu skuteczny także przeciwko czołgowym pociskom podkalibrowym. Nisza wieży i przedział silnikowy są dodatkowo osłaniane przez pancerz listwowy.



Czołg w przyszłości ma być wyposażony także w aktywny system obrony (choć już dziś wóz wyposażono w pomniejszoną wersję słynnej „budki dla ptaków”, tj. urządzenia zakłócającego pracę dalmierzy laserowych i laserowych podświetlaczy celu). Uzbrojenie stanowi standardowa 125 mm armata rodziny 2A46 (być może w którejś z nowszych odmian rosyjskich lub też irańscy inżynierowie samodzielnie udoskonalili starą armatę), sprzężona z 7,62 mm km. Armata zasilana jest niemal na pewno za pomocą automatu ładowania w identycznym układzie jak w czołgach T-72/T-90, choć być może z wydłużonymi kasetami amunicyjnymi (jak w T-90A i nowszych wozach czy w zmodernizowanych T-72B3). Uzbrojenie pomocnicze stanowi 12,7 mm wkm w zdalnie sterowanym stanowisku strzeleckim, zainstalowanym na stropie tylnej części wieży. System kierowania ogniem jest, przynajmniej pod względem architektury, zbliżony do współczesnych standardów, bowiem na stropie wieży znalazło się miejsce dla panoramicznego przyrządu obserwacyjno-celowniczego dowódcy. System ma oferować możliwość pracy w trybie hunter-killer. Przyrządy obserwacyjno-celownicze uzupełnione są przez niezależny system kierowania ogniem zdalnie sterowanego stanowiska strzeleckiego i, prawdopodobnie, system obserwacji dookólnej (raczej prosty zestaw kamer rozmieszczonych na pancerzu kadłuba i czołgu). Typ i moc silnika nie są znane, podobnie rodzaj zastosowanego układu przeniesienia mocy. Wóz ma masę przypuszczalnie ok. 50 ton. Załogę stanowi trzech żołnierzy.

Kilka miesięcy temu Reza Mozaffarinia, wiceminister obrony i logistyki sił zbrojnych Islamskiej Republiki Iranu zapowiadał, że zamówionych zostanie od 700 do 800 czołgów Karrar. Planowana jest roczna produkcja na poziomie 50÷60 sztuk. Rozważana jest też modernizacja części będących w linii czołgów rodziny T-72 do standardu zbliżonego do Karrara (więcej o nowych irańskich czołgach w WiT 4/2017).