Kolejną premierą MSPO 2024, prezentowaną przez spółkę PIT-RADWAR, wchodzącą w skład PGZ S.A., jest samobieżna armata SA-35 kal. 35 mm. Jej konstrukcja to logiczne rozwinięcie ciągnionej armaty AM-35 i optoelektronicznego systemu kierowania ogniem ZGS-35. W najnowszej samobieżnej odsłonie możliwej do doposażenia w stację radiolokacyjną Tuga.

Projektując armatę SA-35 konstruktorzy PIT-RADWAR S.A. przyjęli szereg założeń – SA-35 ma odznaczać się wysoką mobilnością, krótkim czasem wejścia do walki i reakcji ogniowej, wysokim poziomem zautomatyzowania, łatwością obsługi i niskim kosztem eksploatacji. Spełnienie tych założeń ma być możliwe m.in. dzięki zdalnemu sterowaniu, braku konieczności kalibracji armaty wykonywanej przez jej obsługę, dużej mobilności dzięki terenowemu nośnikowi.

W rezultacie SA-35 cechuje duża siła i wysoka precyzja ognia w zwalczaniu całego szeregu celów powietrznych (BSP, amunicja artyleryjska, pociski rakietowe, amunicja krążąca) na najkrótszych dystansach, strzelając do nich amunicją z programowalnymi pociskami. Drugorzędną grupą celów dla SA-35 są te lądowe. W ich niszczeniu atutem SA-35 jest duża siła rażenia 35 mm amunicji, funkcja szybkiego przeładowania i strzelania dwoma różnymi typami amunicji, i oczywiście precyzja ognia wynikająca z balistyki armaty i precyzji systemu kierowania ogniem.

Widok na wieżę armaty SA-35, po lewej ZGS-35 z anteną IFF. Fot. AMM

Prezentowana na MSPO 2024 armata SA-35 to demonstrator rozwiązań konstrukcyjnych, niemniej bardzo konkretnych. Sama wieża powtarza konstrukcję armaty okrętowej AM-35K, wchodzącej w skład okrętowego systemu uzbrojenia OSU-35K, także powstałego w PIT-RADAWAR. I tak w SA-35 zastosowano identyczną kompozytową wieżę, dwustronne dosyłanie amunicji – standardowo dwa magazyny amunicyjne armaty SA-35 mieszczą po 100 nabojów każdy. Jeden może być załadowany amunicją podkalibrową, a drugi programowalną ABM (jej rozwój prowadzą razem PIT-RADWAR S.A. i MESKO S.A.). 35 mm armata ma szybkostrzelność teoretyczną 550 strz./min. Sama wieża SA-35 ma masę 2,6 t plus do tego składowe nadwozia o łącznej masie 5 t. Napędy i siłowniki wieży SA-35 są stricte elektryczne poza elektrohydraulicznym przeładowaniem armaty (jest to zabudowany siłownik bez żadnego zbiornika na płyn roboczy pracujący pod ciśnieniem).

Wynośny pulpit operatorski umożliwia pełną kontrolę SA-35. Fot. AMM

Wyposażenie elektroniczne SA-35 stanowi głowica optoelektroniczna ZGS-35, integrująca cyfrowy kanał dzienny, kanał termowizyjny, kanał laserowy (dalmierz o wysokiej repetycji ok. 30 Hz) oraz system „swój–obcy” (IFF). SA-35 może uzyskać dane o celach z dowolnego źródła zewnętrznego, po uchwyceniu celu przez autotraker, który ma ZGS-35, wypracowywane są kąty wyprzedzenia i przewyższenia, po czym armata może od razu strzelać – chodzi o to, by cel nie mógł wykonać manewru unikowego między wyliczeniem poprawek a oczekiwaniem przez armatę na zgodę do otwarcia ognia. System kierowania ognia armaty może uzupełniać stacja radiolokacyjna Tuga (opisana oddzielnie), np. cztery zestawy anten dają 360° pola obserwacji w azymucie. Choć to tylko przykład konfiguracji.

Obsługę SA-35 stanowią przynajmniej dwie osoby, potrzebne do przeładowania armaty. Nośnikiem armaty SA-35 jest samochód ciężarowy Jelcz 663.45 T60 w układzie 6×6. Jelcz ten ma opancerzoną kabinę, o zmniejszonej wysokości dzięki umieszczeniu silnika za kabiną, co przyśpiesza czynności obsługowe i serwisowe w warunkach polowych. W takiej konfiguracji SA-35 może stanowić rozwiązanie planowane przez Wojsko Polskie w ramach systemu Pilica+, który ma dysponować artyleryjskim komponentem.