23 lipca źródła internetowe opublikowały informację o przekazaniu Siłom Zbrojnym Ukrainy przez Wielką Brytanię kilkudziesięciu lekkich niszczycieli czołgów Wolfram.

Wolfram wykorzystuje podwozie samochodu terenowego Supacat HMT600 (High Mobility Transporter), a jego uzbrojenie stanowi ośmiopociskowa skrzynkowa wyrzutnia pocisków kierowanych MBDA Brimstone. Pojazd powstał z myślą o wyposażeniu brytyjskiej piechoty w lekki i niedrogi niszczyciel czołgów o dużej sile ognia. Pojazd zaprezentowano po raz pierwszy podczas wystawy DVD 2022. Byłyby to pierwsze niszczyciele czołgów uzbrojone w ciężkie przeciwpancerne pociski kierowane o dużym zasięgu (wg niektórych źródeł zasięg Brimstone’a wynosi nawet do 25 km przy odpalaniu z ziemi) dostarczone Ukrainie, przynajmniej „prawdziwe”. Wcześniej bowiem lotnicze pociski tego typu trafiły już na Ukrainę (co najmniej 600 Brimstone i nieznana liczba Brimstone 2) i były z powodzeniem używane przez SZU. Były wówczas odpalane z prowizorycznych wyrzutni, montowanych np. na samochodach dostawczych. Nie wiadomo ile Wolframów trafiło na Ukrainę ‒ w opublikowanych informacjach padają stwierdzenia takie jak: „kilka tuzinów”, „kilkadziesiąt” czy ‒ najbardziej precyzyjne ‒ 60. Musiały zostać specjalnie skompletowane z myślą o przekazaniu Ukrainie, bowiem dotąd nie donoszono o ich zamówieniu przez British Army bądź odbiorców zagranicznych. Wolframy mogą być zintegrowane z systemami zarządzania polem walki (BMS) i współpracować z podsystemami rozpoznawczymi (w tym z bezzałogowymi statkami powietrznymi), co znacząco zwiększa efektywność wykorzystania pocisków kierowanych o dużym zasięgu, a więc takich jak Brimstone. Za koncepcyjny odpowiednik Wolframa można uznać polski system Ottokar-Brzoza.

Na razie jednak brak potwierdzenia obecności Brimstone’ów w połączeniu z Wolframem w arsenale SZU, choćby w postaci zdjęć czy filmów z ich wykorzystania.