11 września w stoczni Mazagon Dock Shipbuilders Limited (MDL) zwodowano kadłub fregaty rakietowej Taragiri. Jest to trzeci okręt z serii siedmiu budowanych dla MW Indii pod wspólnym oznaczeniem projektowym 17A (znanym także jako typ Nilgri).

W związku ze śmiercią królowej brytyjskiej Elżbiety II, wydarzenie to odbyło się bez większej oprawy medialnej, a sam fakt wodowania został zgłoszony za pomocą środków przekazu elektronicznego oraz w prasie. Okręty tego typu są pierwszymi w Indiach budowanymi metodą blokową, których moduły powstają w różnych częściach kraju i w wysokim stadium ukończenia łączone były już na pochylni w MDL (oraz GRSE). Techniczne wsparcie w kwestii tej metodologii budowy okrętów zapewnia włoski koncern Fincantieri S.p.A na podstawie umowy zawartej z MDL w grudniu 2015 roku. W konstrukcji wykorzystano opracowaną w Indiach, przez koncern SAIL, stal niskowęglową DMR-249A. Projekt opracowany został całkowicie w Indiach przez specjalistów z departamentu projektów morskich (DND).

Stępkę pod Taragiri położono 10 września 2020 roku, a jego przekazanie odbiorcy planowane jest na luty 2023 roku. W chwili wodowania jego wyporność oszacowano na 3510 ton. Stępkę prototypowego Nilgri położono 28 grudnia 2017 roku, zwodowano go 28 września 2019 roku. Podniesienie bandery planowane jest na listopad bieżącego roku. Budowę drugiego okrętu tego typu Udaygiri zainicjowano 07 maja 2019 roku, zwodowano w maju tego roku, a na próby ma wyjść w drugiej połowie 2024 roku. Stępkę pod czwarty i zarazem ostatni okręt w serii, budowany przez MDL, położono z kolei 28 czerwca. Kolejne trzy okręty równolegle budowane są w stoczni Garden Reach Shipbuilders & Engineers (GRSE) z Kalkuty. Stępkę pierwszej jednostki, Himgiri położono 10 listopada 2018, wodowanie miało miejsce 14 grudnia 2020 roku a przekazanie spodziewane jest w sierpniu 2023 roku. Stępkę Dunagiri, drugiej jednostki z Kalkuty, położono 24 stycznia 2020 roku, kadłub zwodowano 15 lipca 2022 roku a podniesienie bandery spodziewane jest w sierpniu 2024 roku. 05 marca 2021 roku położono w GRSE stępkę pod ostatnią jednostkę, która zasilić ma hinduską flotę w sierpniu 2025 roku.

Przy wyporności pełnej 6670 ton okręty proj. 17A legitymują się wymiarami 149,0 x 17,8 x 5,22 (9,9 m na dziobie). Napęd skonfigurowany w układzie CODOG składa się z dwóch turbin gazowych GE LM 2500 oraz dwóch silników wysokoprężnych MAN 12V28/33D STC o mocy po 6000 kW, co zapewnia uzyskanie prędkości maksymalnej +28 węzłów. Zasięg przy prędkości 28 węzłów szacowany jest na 2500 Mm podczas gdy przy ekonomicznej 16-18 w rośnie do 5500 Mm. Załoga składać ma się ze 150 osób (w tym 35 oficerów).

Okręty zostaną wyposażone i uzbrojone w najnowsze systemy zarówno krajowego jak i zagranicznego pochodzenia. Głównym systemem radiolokacyjnym będzie pracujący w paśmie E/F, opracowany przez izraelskie konsorcjum IAI, trójwspółrzędny radar EL/M-2248 MF-STAR wyposażony w cztery anteny ścianowe. System ten stał się podstawowym dla całej serii okrętów nawodnych Indii w tym: flagowego okrętu MW Indii, lotniskowca Vikrant a także trzech niszczycieli proj. 15A (Kolkata) oraz czterech 15B (Visakhapatnam). Na pokłady opisywanych fregat trafi także drugi radar 3D, produkcji hiszpańskiego koncernu Indra, LTR-25 Lanza. Wykrywanie zanurzonych okrętów podwodnych realizowane z kolei będzie przez opracowany przez Bharat Electronics Limited (BEL) system hydrolokacyjny Humsa-NG. Rdzeniem systemów elektronicznych będzie z kolei system dowodzenia walką CMS-17A. Na okręty trafi także system walki elektronicznej DRDO Shakti wraz z wyrzutniami celów pozornych Kavach oraz system obrony przez wystrzelonymi torpedami Maareech. Obronę przed środkami napadu powietrznego zapewni izraelski system Barak-8ER, którego pocisku wystrzeliwane będą z 4 ośmiokomorowych modułów. Kolejny moduł o tej samej ilości komór przeznaczony będzie do wystrzeliwania głównego oręża przeciwko okrętom oraz obiektom lądowym tj. hipersonicznych pocisków BrahMos. Okręty podwodne zwalczane z kolei będą przez torpedy lekkie kal. 324 mm (2x3) oraz dwie wyrzutnie rakietowych bomb głębinowych RBU-6000. Uzbrojenie artyleryjskie ograniczone został do pojedynczej Leonardo 76mm/62 SR (choć oryginalnie planowano instalację armaty Mk45 kal. 127 mm, ze względów finansowych pomysł zarzucono) oraz dwóch rotacyjnych armat AK-630M kal. 30 mm.

Umowy o łącznej wartości 4,9 mld USD z oboma zakładami stoczniowymi hinduska MW podpisała w lutym 2015 roku. Ja jej podstawie stoczni MDL przypadło 2,6 mld USD a GRSE pozostałe 2,3 mld USD. W obu przypadkach wraz z przystąpieniem do budowy okrętów proj. 17A konieczna była modyfikacja infrastruktury stoczniowej w tym m.in. zakup suwnic bramowych.