28 października w Stoczni Nadbałtyckiej „Jantar” w Kaliningradzie odbyła się uroczystość nadania nazwy fregacie projektu 11356M budowanej tam dla Marynarki Wojennej Republiki Indii.

Okręt w trakcie tradycyjnej ceremonii został ochrzczony nazwą Tuszil (w sanskrycie oznacza ona tarcza obrońcy) przez Smt Datta Vidya Varmę, małżonkę ambasadora Indii w Moskwie, Shri D Bala Venkatesh Varmy. Na jednostce podniesiono również banderę wojenną Indii.

Tuszil to nieukończony dozorowiec (fregata) projektu 11356R Admirał Butakow, budowany pierwotnie dla Marynarki Wojennej Federacji Rosyjskiej. Stępkę tego okrętu położono 12 lipca 2013 roku. Jednostki, podobnie jak dwóch kolejnych, jednak nie ukończono dla Wojenno-Morskowo Fłota. Miały one zasilić Flotę Czarnomorską, ale na przeszkodzie stanęły sankcje nałożone przez Ukrainę po aneksji Krymu w 2014 roku. W ich wyniku doszło do przerwania łańcucha kooperacyjnego z południowym sąsiadem, co odcięło stocznie rosyjskie od dostaw turbin gazowych, przekładni redukcyjnych i innych podzespołów oraz napraw i remontów tych maszyn oraz masy innych produktów przemysłu obronnego. Na pewien czas sparaliżowało to całkowicie produkcję okrętów w Rosji, w tym tak oczekiwanych jak kolejne jednostki projektu 11356R. W związku z tą sytuacją Federacja Rosyjska zaproponowała Indiom, odkupienie dwóch najbardziej zaawansowanych w budowie okrętów – niedoszłych Admirałów Butakowa i Istomina, których produkcję rozpoczęto w 2013 roku. Porozumienie międzyrządowe w tej sprawie Nowe Delhi i Moskwa zawarły 18 października 2016 roku. Zanim do tego doszło, Indie musiały porozumieć się z Ukrainą, aby ta wyraziła zgodę na eksport turbin koniecznych do ukończenia fregat powstających w Kaliningradzie. Gdy to się stało, Indie zawarły kontrakt z Rosją na dokończenie wspomnianej pary okrętów i licencyjną budowę dwóch następnych w stoczni Goa Shipyard Limited w Goa, przy współpracy technicznej z „Jantarem”.

Tuszil to już siódma indyjska jednostka typu Talwar (projekt 11356). Pierwsza trójka powstała w Stoczni Bałtyckiej w Sankt Petersburgu, kolejna zaś w kaliningradzkim „Jantarze”. Trwa też produkcja dwóch jednostek w stoczni w Goa.

Tuszil będzie się różnił od poprzedników głównie poprzez zastosowanie większej liczby komponentów pochodzenia indyjskiego. Chodzi m.in. o: pociski przeciwokrętowe i zwalczania celów lądowych PJ-10 BrahMos, systemy hydrolokacyjne, radar dozoru nawodnego, wyrzutnie rakietowych bomb głębinowych, czy systemy łączności.