6 grudnia w, należącej do koncernu Northrop Grumman, stoczni Huntington Ingalls Shipbuilding w Pascagoula w stanie Missisipi zwodowano, przechodzący w tym zakładzie modernizację, superniszczyciel USS Zumwalt (DDG 1000) typu Zumwalt.

Wydarzenie to jest krokiem milowym w, realizowanym od 18 września 2023 roku, zakrojonego na szeroką skalę remontu połączonego z modernizacją tej unikalnej konstrukcji. Głównym celem podjętych prac jest znaczne zwiększenie możliwości bojowych poprzez wymianę podstawowego systemu uzbrojenia, wokół którego właściwie zaprojektowano i zbudowano te okręty, czyli systemów artyleryjskich BAE Systems Advanced Gun System (AGS) kal. 155mm L/62.

W trakcie prac dokowych pracownicy stoczni zdemontowali dziobową armatę wraz z komorą amunicyjną, instalując w jej miejscu cztery moduły Advanced Payload Module (APM) o średnicy 221 cm, mieszczące razem 12 hipersonicznych pocisków LRHW (Long-Range Hypersonic Weapon). Rozwijane w ramach programu  Intermediate-Range Conventional Prompt Strike uzbrojenie to jest dwustopniowe, przy czym pierwszym stopniem będzie silnik startowy, którego zadaniem będzie wyniesienie na odpowiednią wysokość oraz nadanie właściwej prędkości, beznapędowej, kinetycznej części bojowej określonej jako C-HGB (Common Hipersonic Glide Bodies). Za budowę przyspieszaczy (a także integrację całego pocisku) odpowiada Lockheed Martin, podczas gdy cześć bojową zbuduje firma Dynetics, należąca do koncernu Leidos (część Lockheed Martin). Pojedynczy pocisk legitymuje się masą 7400 kg i średnicą 88 cm. Deklarowany zasięg przekracza 1550 Mm, a prędkość C-HGB wynieść ma Ma=17.

Wizja artystyczna przedstawiająca moment odpalenia jednego z pocisków LRHW, wyraźnie widać nie tylko drugą wieżę AGS ale i sposób rozmieszczenia wyrzutni APM. Fot. Lockheed Martin

Co ciekawe, początkowo zapewniano, że z każdego z trzech niszczycieli zdemontowane zostaną wszystkie armaty AGS, jednak zdjęcia z wodowania Zumwalta, a także podpisana 2 grudnia umowa z koncernem General Atomics Electromagnetic Systems (GA-EMS) na dostawę dla US Navy pocisków artyleryjskich systemu Long Range Maneuvering Projectile (LRMP) kal. 155 mm, pozwalają sądzić, że oryginalna koncepcja uległa zmianie. Wszystko wskazuje na to, że na dziobie znajdować się będą zarówno armaty, jak i wyrzutnie pocisków LRHW. US Navy oczekuje, że pierwsze próby nowego uzbrojenia przeprowadzone zostaną w 2027 lub 2028 roku.

Początkowo USS Zumwalt miał być prototypowym okrętem inicjującym wejście US Navy w XXI wiek, ambitne plany zakładały budowę łącznie aż 32 okrętów tego typu, których zadaniem miało być przede wszystkim wspieranie działań wojsk lądowych (stąd specyficzny rodzaj uzbrojenia artyleryjskiego). Ostatecznie jednak ze względu na znaczny wzrost kosztów całego programu zdecydowano się ograniczyć liczbę okrętów do zaledwie trzech. Zumwalt kosztował 4,4 mld USD, podczas gdy Michael Monsoor (DDG 1001) 2,8 mld USD, a Lyndon B. Johnson (DDG 1002) 2,4 mld USD. Oczywiście w koszty te nie wliczono kosztu amunicji do armat. Tym samym całkowity koszt programu DDG 1000 wynosi na chwilę obecną (tj. przed rozpoczęciem modernizacji) 22,5 mld USD.