25 listopada amerykańskie dowództwo techniczne NAVSEA (Naval Sea Systems Command) wystosowało zapytanie (Request for Information – RfI) celem zbadania dostępności firm i ofert, które mogłyby wziąć udział w modernizacji trzech niszczycieli typu Zumwalt (DDG 1000, w służbie od kwietnia 2020 roku, pozostałe dwa przechodzą próby morskie).
Celem założonych prac jest zwiększenie niezawodności oraz interoperacyjności systemów zainstalowanych na tych jednych z najbardziej awangardowych współczesnych okrętach wojennych świata. Innymi słowy, kosztujące krocie i zaprojektowane specjalnie z wyśrubowanymi wymaganiami unikalne systemy do tego typu okrętów mają być zastąpione ich odpowiednikami powszechnie wykorzystywanymi w US Navy.
Program ten otrzymał nazwę ZEUS (Zumwalt Enterprise Upgrade Solutions). Spośród systemów wymienionych na liście do wymiany są m.in.: oprogramowanie systemu dowodzenia, podsystem CEC (Cooperative Engagement Capability) związany ze zbieraniem i prezentowaniem sytuacji taktycznej panującej wokół okrętu, system walki elektronicznej SEWIP Block 2, system swój-obcy, oprogramowaniem zintegrowanego systemu dowodzenia walką podwodną AN/SQQ-90, a także wewnętrzną elektroniką wyrzutni PVLS Mk 57.
Zgodnie z wymaganiami zmiany w sylwetce okrętu mają być minimalne. Inną zmianą, która została już ogłoszona jest zastąpienie nieudanego, a w zasadzie nigdy nie ukończonego systemu radiolokacyjnego znanego jako DBR (Double Band Radar). Jego koncepcja była jak najbardziej słuszna, zakładała bowiem połączenie obrazu radarowego uzyskiwanego z dwóch niezależnych systemów radiolokacyjnych pracujących na dwóch skrajnych pasmach tj. E/F (2-4 GHz ) oraz I/J (8-10 GHz). Niskie pasmo zabezpieczać miał nigdy nieukończony radar AN/SPY-4, podczas gdy wysokie AN/SPY-3. Obecnie tylko ten drugi jest zainstalowany na okrętach. Ostatecznie zastąpiony zostanie najnowszą konstrukcją Raytheona, tj. systemem AN/SPY-6(V)3.
Ostateczny termin składania wniosków ustalono na 16 grudnia. RfI rozesłane zostało wkrótce po powrocie Zumwalta, 10 listopada, do macierzystej bazy morskiej w San Diego ze swojego pierwszego rejsu bojowego. Trwał on trzy miesiące (od 1 sierpnia) i jego trakcie okręt operował na wodach Oceanu Spokojnego współpracując z okrętami 3. i 7. Floty US Navy, a także lotnictwem, w tym również strategicznym (m.in. z samolotami bombowymi B-1B Lancer).
Zumwalt przydzielony jest do utworzonego w 2019 roku pierwszego dywizjonu jednostek eksperymentalnych SURFFEVRON. Niszczyciele rakietowe typu Zumwalt (DDG 1000) charakteryzują się wykorzystaniem unikalnej konstrukcji kadłuba znanego jako tumblehome (gruszkowaty przekrój, z burtami schodzącymi się powyżej linii wodnej oraz dziobnicą o ujemnym skosie). Legitymuje się on wypornością pełną 15 612 ton przy wymiarach 185,9 x 24,6 x 8,41 m. Wyjątkowo skomplikowanie prezentuje się także konfiguracja zintegrowanego układ napędowego, który składa się z dwóch głównych turbin gazowych Rolls Royce MT30 o mocy po 36 MW oraz dwóch pomocniczych agregatów (Auxiliary Turbine Generator - ATG) Rolls Royce RR4500 każdy o mocy 4 MW. Obie turbiny główne i pomocnicze agregaty poprzez przekładnie napędzają generatory produkcji Curtiss-Wright. Łącznie taki system napędowy jest w stanie wytworzyć 80 MW energii elektrycznej (10 razy więcej niż siłownia na niszczycielach DDG-51). Najważniejsze jest to, że żaden z wymienionych powyżej systemów nie ma bezpośredniego połączenia z wałami napędowymi. Wytworzony przez tą elektrownię prąd przemienny o napięciu 4160 V przesyłany m.in. do dwóch silników napędowych AIM o mocy 34,6 MW każdy. Ten podsystem nazywany jest systemem wysokiego napięcia - HVPS (High Voltage Power System). Każdy z dwóch silników AIM obraca wały napędowe, na końcach których zainstalowane są śruby o średnicy 7,0 m.
Uzbrojenie składa się z dwóch pojedynczych systemów artyleryjskich AGS kal. 155 mm L/62, dwóch Mk 46 Mod 2 kal. 30 mm, 20 czterokomorowych wyrzutni Mk 57 PVLS, 4 wkm M2HB kal. 12,7 mm. Wyposażenie lotnicze: dwa śmigłowce MH-60R lub jeden MH-60R i trzy UAV MQ-8B/C; załoga liczy 146 osób (14 oficerów, 104 podoficerów i marynarzy, 28 osób grupy lotniczej).
Podobne z tej kategorii:
