22 listopada internetowe wydanie czasopisma „Krasnaja zwiezda” opublikowało pierwsze wyraźne zdjęcie prototypu nowego dwuczłonowego transportera opancerzonego DT-BTR Arktika, przeznaczonego do działań w strefie polarnej. DT-BTR sfotografowano w wariancie uzbrojonym z systemem wieżowym BM-30-D.

„Krasnaja zwiezda”, oficjalny organ prasowy Ministerstwa Obrony Federacji Rosyjskiej, opublikował artykuł „Na ostrije progriessa” (Na czele postępu), który można nazwać okolicznościowym, gdyż jest poświęcony GABTU Ministerstwa Obrony FR (GABTU – Gławnoje awtobronietankowoje uprawlenije, czyli Główny Zarząd (kierownictwo) Zmotoryzowano-Pancerny). GABTU jest spadkobiercą tradycji urzędu Uprawlenije po miechanizacyi i motorizacyi RKKA (UMM RKKA – Zarząd Zmechanizowania i Zmotoryzowania Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej). UMM powołano 22 listopada 1929 r. stąd rocznica i artykuł. Ten przekrojowo omawia prace rozwojowe prowadzone pod nadzorem GABTU, skupiając się na trzech tematach (GABTU łącznie nadzoruje prowadzenie ponad 50 OKR). Pierwszym jest nowa generacja wozów pancernych i opancerzonych, czyli zunifikowane wielozadaniowe platformy BTWT Armata, Kurganiec-25, Bumierang (artykuł wspomina, że badania państwowe wozów rodziny Armata mają zakończyć się w 2022 r.). Drugim głównym tematem jest rozwój pojazdów dla Wojsk Powietrzno-Desantowych (WDW). Chodzi o tzw. ZASN (zaszcziszczennyj awtomobil spiecyalnogo naznaczenija), czyli rodzinę wozów 4×4 na bazie Kamaza К-4386, nazywanego Tajufn-WDW (inaczej ZASN-D). Trzecim głównym tematem są wozy przeznaczone do działań w rosyjskiej strefie podbiegunowej. Chodzi o rodzinę lekkoopancerzonych amfibijnych gąsienicowych dwuczłonowych wszędołazów: DT-10PM Wiezdiesuszczij, DT-20PM i DT-30PM Witiazʹ (o ładowności odpowiednio 10, 20 i 30 t; zbiorczo określane jako Wiezdiesuszczij – pol. wszędobylski), a także o zbudowany w identycznym układzie transporter opancerzony DT-BTR – wynik OKR Arktika, stąd też nazywany w rosyjskich mediach DT-BTR Arktika. Przy czym według innej wersji OKR Arktika dotyczy szeregu wozów na bazie DT-4PB (o czym dalej), wśród nich transportera DT-BTR, który skonstruowano w ramach OKR Ledorub, choć w minionych latach pojawił się też kryptonim ОКР Gusienica. Natomiast arktyczne wersje DT-10/-20/-30 są rozwijane w ramach zbiorczego OKR Wiezdiesuszczij. Wszystkie te wszędołazy są przeznaczone dla oddziałów mających operować w rosyjskiej Arktyce i przede wszystkim zabezpieczać Północną Drogę Morską. Stąd prócz wersji logistycznych powstają transportery piechoty, systemy OPL (9K331MDT Tor-M2DT i Pancyrʹ-SA) czy 120 mm armatomoździerz Magnolija. Wśród zapowiadanych wersji jest też wóz zabezpieczenia technicznego DT-REM GD (OKR Ewakuator-GM) na bazie DT-30PM. Teraz podano, że jego prototyp jest gotowy do rozpoczęcia badań państwowych. Powstał też lekki arktyczny transporter DT-3PM (masa całkowita 11,4 t, ładowność 3 t) i większy DT-5P(M) (17 t, 5 t). Plany rosyjskiego resortu obrony wobec tych lżejszych wszędołazów nie są znane, choć militarne sufiksy -M sugerują opracowanie tych pojazdów na wojskowe zamówienie.

https://www.youtube.com/watch?v=RJEgPVCCHd4

Głównym wykonawcą kontraktu na DT-BTR jest NPK Urałwagonzawod (UWZ), ale wszystkie te pojazdy bazują na wszędołazach skonstruowanych w spółce Maszynostroitielnaja kompanija Witiazʹ (dawny IZTM – Iszymbajskij zawod transportnogo maszynostrojenija) z Iszymbaju w Baszkirii. Od 2008 r. 100% udziałów spółki Maszynostroitielnaja kompanija Witiazʹ należy do CzTZ – Urałtrak, który z kolei jest częścią holdingu UWZ. Konstrukcyjnym punktem wyjścia dla DT-BTR jest dwuczłonowy wszędołaz (formalnie transporter-ciągnik) DT-4PB, którego projekt przedstawiono w 2011 r. Od tamtej pory wygląd zewnętrzny DT-BTR zmieniał się – jego bryła stała się bardziej skomplikowana. Założenia konstrukcyjne DT-4PB mówiły o masie całkowitej 25 t (w tym 7 t drugiego członu). Załoga miała liczyć trzy osoby (w pierwszym członie), a desant dziewięć (w drugim). DT-4PB miał pokonywać rowy o szerokości 2,7 m, przeszkody pionowe o wysokości metra, wspinać się na stoki o nachyleniu 35°. Maksymalna prędkość drogowa miała wynosić 60 km/h, a prędkość pływania (poprzez przewijanie gąsienic) 6 km/h (współczynnik mocy jednostkowej 20 KM/t). Przy okazji anonsowano szereg możliwych konfiguracji przenoszonego uzbrojenia.

Plansza z 2011 r. dotycząca programu zunifikowanej wspólnej dwuczłonowej gąsienicowej platformy (OKR Arktika). Jak widać, wspomina też o wykorzystaniu nieopancerzonego wszędołazu DT-5P. Fot. paralay.iboards.ru.

Teraz wiadomo, że DT-BTR zintegrowano ze zdalnie sterowanym stanowiskiem uzbrojenia BM-30-D (32W01) z 30 mm automatyczną armatą 2A42 i 7,62 mm km PKTM. Stanowisko 32W01 jest też montowane na wspomnianym wozie К-4386 Tajfun-WDW. DT-BTR ma być pojazdem lekkoopancerzonym i minoodpornym. Szczegółowe wartości pozostają nieujawnione. Niemniej w programie telewizyjnym serii „Czasowoj” na antenie telewizji „Pierwyj kanał” pokazano w czerwcu br. egzemplarz kadłuba DT-BTR do badań odporności na ostrzał, wybuchy min czy działanie zapalających środków bojowych („napalmu”). Przy czym ten konkretny odcinek programu, pt. „Poligon”, poświęcono działalności 38. Naukowo-Badawczemu Instytutowi Pojazdów Opancerzonych Ministerstwa Obrony FR (38-j Nauczno-issledowatielskij ispytatielnyj institut bronietankowoj tiechniki, NIIBT, 38 NII Minoborony Rossii) z Kubinki (NIIBT można porównać do WITPiS-u), który zajmuje się właśnie różnymi badaniami pojazdów i ich wyposażenia.