Firma Raytheon Missiles & Defense Tchnologies otrzymała pierwszy kontrakt w fazie EMD programu budowy nowego pocisku samosterującego dalekiego zasięgu uzbrojonego w jądrowy ładunek bojowy AGM-181 LRSO (Long-Range Standoff).
Kontrakt został przyznany 1 lipca br. przez centrum ds. uzbrojenia atomowego sił powietrznych Stanów Zjednoczonych (AFNWC – US Air Force Nuclear Weapons Center). Jest to pierwszy kontrakt fazy rozwoju inżynieryjnego konstrukcji (EMD – Engineering and Manufacturing Development). Faza EMD programu zakłada dopracowanie produktu oraz procesu produkcji. Raytheon Missiles & Defense jest jedynym wykonawcą w programie LRSO. Całkowita wartość programu szacowana jest na 2,5 miliarda USD.
Pociski LRSO mają charakteryzować się niską wykrywalnością radarową. Na zdjęciu: wycofany ze służby w 2012 r. pocisk samosterujący AGM-129 ACM. Fot. USAF
Program LRSO rozpoczął się w lipcu 2016 r. Jego celem jest wdrożenie do użytku nowoczesnej konstrukcji, która zastąpi starzejące się pociski samosterujące typu AGM-86B ALCM (Air-Launched Cruise Missile). Po wycofaniu w 2012 r. pocisków o utrudnionej wykrywalności AGM-129 ACM (Advanced Cruise Missile), ALCM są obecnie jedynymi pociskami samosterującymi z jądrowymi ładunkami bojowymi w amerykańskim arsenale. Pociski ALCM przenoszone są wyłącznie przez bombowce strategiczne Boeing B-52H Stratofortress.
W sierpniu 2017 r. USAF przyznały warte po 900 milionów USD kontrakty dwóm oferentom w programie LRSO, którymi były firmy Raytheon oraz Lockheed Martin. Rozpoczęła się wówczas faza tzw. dopracowania technologii oraz redukcji ryzyka (TMRR – Technology, Maturation, and Risk Reduction) programu. Faza ta miała trwać aż do początku 2022 r. Jednakże już 17 kwietnia 2020 r. siły powietrzne ogłosiły decyzję o wyłączeniu firmy Lockheed Martin z dalszych etapów programu. Swoją dość zaskakującą decyzję USAF argumentowały dogłębną analizą obydwu projektów, pozwalającą im na szybsze niż zapowiadano dokonanie wyboru. Faza EMD programu ma zostać zakończona w lutym 2027 r. Osiągnięcie wstępnej gotowość operacyjnej (IOC – Initial Operational Capability) dla pocisku LRSO planowane jest na rok 2030.
Szczegóły programu LRSO pozostają utajnione. Pocisk ma charakteryzować się niską lub bardzo niską wykrywalnością radarową. Pentagon planuje budowę zarówno wersji jądrowej jak i konwencjonalnej. Uzbrojenie atomowe ma stanowić ładunek typu W80-4. Jest to zmodernizowana wersja ładunku typu W80-1. Wprowadzone na uzbrojenie w 1981 r. ładunki typu W80-1 przechodzą obecnie przez program modernizacji LEP (Life Extension Program). Wart 11,2 miliardy USD program ma doprowadzić je do standardu W80-4. W ładunki W80-1 uzbrojone są pociski samosterujące AGM-86B ALCM. Ich siła rażenia, w zależności od konfiguracji, może wynosić 5 lub 150 kiloton. Jak na razie nie wiadomo jaką siłę rażenia będą miały ładunki W80-4. Nie wiadomo również jaki będzie zasięg LRSO. Zasięg pocisków AGM-86B wynosi ok. 2400 km. Według niepotwierdzonych doniesień zasięg LRSO ma być nieco mniejszy, ale prawdopodobnie w granicach 2 tys. km.
Produkcja LRSO ma rozpocząć się w 2025 r. i trwać do roku 2031. Pentagon planuje zbudować minimum 500 egzemplarzy. Nosicielami pocisków samosterujących mają tego typu być zarówno strategiczne samoloty bombowe B-52H Stratofortress jak i nowobudowane bombowce typu Northrop Grumman B-21A Raider.
Podobne z tej kategorii:
Pentagon to podobni artyści jak nasze Wojska Specjalne, wywalić tyle kasy na 500 pocisków,żeby zredukować koszty jednostkowe aż się prosi zbudować kolejne 2000 z głowicami konwecjonalnymi dla USAF, oj łatwo wydaje się nie swoje pieniądze