Nałożone na Rosję sankcje wpływają między innymi na realizację podjętych przez ten kraj zobowiązań wobec kontrahentów zagranicznych. Do takich zobowiązań należą remont i modernizacja jednego z siedmiu posiadanych przez Indie okrętów podwodnych proj. 877 EKM. INS Sindhuratna (S 59), który trafił do należącej do korporacji OSK (Objediniennaja sudostroitielnaja korporacyja) stoczni remontowej Zwiezdoczka (Centr sudoriemonta Zwiezdoczka) w Siewierodwińsku w obwodzie archangielskim 29 grudnia 2019 roku.
Powodem tych prac były uszkodzenia odniesione w wyniku pożaru, jaki wybuchł na pokładzie okrętu 26 lutego 2014 roku. W dniu tym jednostka ta przechodziła próby po zakończeniu napraw związanych z uszkodzeniami po eksplozji bliźniaczego okrętu podwodnego Sindhurakshak (S 63) do której doszło 14 sierpnia 2013 roku. Gdy znajdowała się w odległości ok 25 Mm od bazy macierzystej na pokładzie stwierdzono bardzo silne zadymienie, które było efektem wybuchu pożaru w dziobowej jamie bateryjnej (znajdującej się pod pomieszczeniem marynarskim nr 3). W wyniku zaczadzenia przytomność straciło dziewięciu członków załogi, których drogą powietrzną przetransportowano do szpitala w Mumbaju. Mimo podjętej reanimacji dwaj starsi oficerowi zmarli, a kolejnych siedmiu marynarzy zatrzymano do obserwacji. Okręt do bazy powrócił w dniu następnym o własnych siłach.
W styczniu 2016 roku zdecydowano się na jego remont w Rosji, koszt prac wstępnie oszacowano na 800 mln USD. Planowano, że wyremontowany okręt trafi do Mumbaju na pokładzie jednostki do przewozu ładunków wielkogabarytowych bezpośrednio z Siewierodwińska. Załadunek zaplanowano na październik ubiegłego roku. Nałożenie sankcji na Rosję spowodowało jednak, że właściciel „ciężarowca” zakazał wejścia jednostki do rosyjskiego portu. Według zmodyfikowanych ustaleń załadunek S 59 odbyć ma się w jednym z norweskich portów, najprawdopodobniej w Tromsø. Operację zaplanowano na przyszły miesiąc. Oznacza to, że jednostka musi przejść ponad 800 Mm jakie dzielą oba te porty.
Sindhuratna (S 59) to piąta (z 10 zakupionych) jednostka typu Sindhughosh proj. 877EKM. Okręt zbudowany został w stoczni Krasnoje Sormowo im. A. A.Żdanowa w Gorkim (obecnie PAO Zawod Krasnoje Sormowo w Niżnym Nowogrodzie w obwodzie niżnonowogrodzkim) jako B-803 (numer stoczniowy 412). W tej samej stoczni zbudowano także okręt podwodny B-351 proj. 877E (obecnie ORP Orzeł). Położenie stępki odbyło się 15 maja 1986 roku, wodowanie 15 kwietnia 1988 roku, a stronie hinduskiej przekazano go osiem miesięcy później 22 grudnia. Okręt wchodzi w skład 12. dywizjonu okrętów podwodnych, a jego miejscem stałej dyslokacji jest baza morska INS Vajrabahu w Mumbaju.
W latach 2001–2003 jednostka ta przeszła remont średni i modernizację doprowadzającą ją do standardu 08773. Poza modyfikacją wyposażenia Sindhuratna uzyskała możliwość wykorzystania m.in. pocisków rakietowych systemu Club-S (ozn. eksportowe systemu Kalibr-PŁ). Wyporność pełną okrętów podwodnych proj. 877EKM, w zanurzeniu, wynosi 3075 ton (2325 ton na powierzchni). Jednostka mierzy 72,6x9,9x6,6 m. Napęd stanowią dwa silniki wysokoprężne 4DL-42 i jeden elektryczny PG-141. Ruch postępowy zapewnia pojedyncza wolnoobrotowa, sześciołopatowa śruba napędowa. Umożliwia to uzyskanie prędkości maksymalnej 17 węzłów pod wodą oraz 11 węzłów na powierzchni. Okręt zejść może na maksymalną głębokość 300 m. Uzbrojenie stanowi sześć wyrzutni kal. 533,4 mm do torped ciężkich 53-65, TEST-71/76, wspomnianych już pocisków systemu Club-S. Z wyrzutni stawiać można także miny typu DM-1, których zabrać można 24 sztuki. Załoga liczy 52 osoby a autonomiczność wynosi 45 dni.
Podobne z tej kategorii:
w szczycie kryzysu Polacy kupili od ruskich Migi 29 i okręt podwodny. paranoja. a ludzie nie mieli co do garnka włożyć. pułki puste, brakowało nawet papieru toaletowego.
z tego co pamiętam kupiliśmy też sporą ilość bmp