16 grudnia rosyjski holding Wiertoloty Rossii poinformował o oblocie śmigłowca wielozadaniowego Mi-171A3, czyli najnowszej wersji Mi-171 wywodzącej się z linii rozwojowej śmigłowców Mi-8MT produkowanych w Ułan-Ude. Mi-171A3 to przede wszystkim śmigłowiec cywilny opracowany z myślą o przemyśle wydobywczym ropy i gazu.
Holding Wiertoloty Rossii podał, że pierwszy lot był 15-minutową próbą zawisu, podczas której załoga śmigłowca wykonała szereg podstawowych manewrów, jak również sprawdziła zwrotność śmigłowca w płaszczyźnie poziomej, w tym reakcję maszyny na sterowanie oraz poprawność działania systemów pokładowych. Zachowanie Mi-171A3 było zgodne z oczekiwaniami, a załoga określiła śmigłowiec jako łatwy w pilotażu.
https://www.youtube.com/watch?v=dlJcD9JD1ao
Czwartkowe próby w zawisie rozpoczęły cykl badań w locie Mi-171A3, z którym Wiertoloty Rossii wiążą określone nadzieje rynkowe. Mi-171A3 zaprojektowano jako nowoczesny śmigłowiec wielozadaniowy, w pierwszej kolejności dla przemysłu wydobycia ropy i gazu, jako maszynę do przewozu pracowników morskich platform wydobywczych, które wraz z upływem lat operują coraz dalej od brzegów. Stąd w Rosji Mi-171A3 jest określany z angielska jako „ofszornyj wiertolot”. Mi-171A3 spełnia standardy bezpieczeństwa lotu na wodą i lądem Offshore Helicopter Recommended Practices (OHRP) publikowane przez organizację International Association of Oil & Gas Producers (IOGP, Międzynarodowe Stowarzyszenie Producentów Ropy i Gazu Ziemnego), skupiającą firmy wydobywcze.
Zmiany konstrukcyjne objęły kadłub śmigłowca, który wyraźnie przeprojektowano w porównaniu z serią Mi-8MT/-17. Natomiast nie ingerowano w aranżację silników i przekładni głównej. Fot. Wiertoloty Rossii
Maksymalna masa startowa Mi-171A3 wynosi 13 t, udźwig 5 t. W konfiguracji pasażerskiej Mi-171A3 zabiera 24 pasażerów, maksymalny zasięg lotu wynosi 1000 km. Konstrukcja śmigłowca jest dostosowana do działań w każdych warunkach pogodowych, w dowolnej strefie klimatycznej, w zakresie temperatur od −50 do 50°C. Wyposażenie awioniczne zapewnia automatyczną lub ręczną kontrolę nad maszyną w każdej fazie lotu, od startu/lądowania, poprzez automatyczny lot w korytarzach powietrznych lub w nieregulowanej przestrzeni powietrznej bez względu na stopień wsparcia radionawigacyjnego z ziemi. Wyposażenie kabiny pilotów jest wyłącznie cyfrowe.
W Mi-171A3 najwyraźniej zrezygnowano z tylnej rampy, co ogranicza użycie i atrakcyjność Mi-171A3 jako uniwersalnej maszyny transportowej. Fot. Wiertoloty Rossii
Pozostałe konfiguracje kabiny Mi-171A3 to towarowa lub poszukiwawczo-ratunkowa. Właśnie w tym ostatnim wariancie Mi-171A3 publicznie zadebiutował w tym roku na Międzynarodowym Salonie Lotniczo-Kosmicznym MAKS. Mi-171A3 na MAKS-ie miał zamontowany reflektor szperacz, głowicę optoelektroniczną i wciągarkę ratunkową, poza tym pokładowe wyposażenie medyczne. Zmianę konfiguracji wnętrza kabiny użytkownik może przeprowadzać samodzielnie, korzystając z kupionego razem ze śmigłowcem wyposażenia. Według państwowej korporacji Rostiech, kontrolującej holding Wiertoloty Rossii, chłonność rynku śmigłowców kategorii „offshore” wynosi sto egzemplarzy do 2035 r. Przewaga rynkowa Mi-171A3 ma wynikać z jego parametrów eksploatacyjnych – żaden z zachodnich śmigłowców tej kategorii nie zabiera więcej niż 19 pasażerów, a godzina lotu Mi-171A3 będzie tańsza o ponad 20%.
Mi-171A3 manewruje w zawisie. Fot. Wiertoloty Rossii
Rozwój Mi-171A3 finansuje Ministerstwo Przemysłu i Handlu Federacji Rosyjskiej, które przeznaczyło na ten cel 1 mld RUB (~12 mln EUR). Ministerstwo podpisało kontrakt rozwojowy z holdingiem Wiertoloty Rossii w 2020 r. I teraz podkreśla, jak błyskawiczne jest tempo prac, na co z pewnością miało wpływ wyłącznie cyfrowe projektowanie Mi-171A3. Jednak konstruowanie Mi-171A3 rozpoczęło się wcześniej. Oficjalną „premierę” Mi-171A3 miał w lutym 2019 r., kiedy przy okazji wizyty rosyjskiego wicepremiera ds. przemysłu obronnego Jurija Borisowa w U-UAZ (Ułan-Udenskij awiacyonnyj zawod), rządowej delegacji pokazano także plansze z infografikami i wizualizacjami nowego śmigłowca. Jak okazało się z perspektywy czasu, bardzo wiernymi rzeczywistości. Zatem śmigłowiec projektowano już na pewno od 2018 r. Być może z inicjatywy samych zakładów w Ułan-Ude (przy pomocy dawnego KB Mila – teraz NCW Mil i Kamow), które mają być jedynym producentem śmigłowców wywodzących się z Mi-8MT, podczas gdy Kazań ma skupić się na produkcji nowego Mi-38, a kolejne wersje Mi-8MT/-17 co najwyżej współprodukować. Tak też jest w przypadku Mi-171A3. Części śmigłowca będą produkowane przez Kazanskij wiertoletnyj zawod (KWZ) w Kazaniu i spółkę Arsienjewskaja Awiacyonnaja Kompanija „Progriess” w Arsienjewie, a także przez U-UAZ, w którym będzie linia montażu końcowego Mi-171A3.
