19 lutego Siły Zbrojne Islamskiej Republiki Iranu poinformowały o wprowadzeniu do służby w siłach morskich Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej (SM KSRI, Sepāh-e Pāsdārān-e Enqelâb-e Eslâmī), dwóch kolejnych korwet rakietowych, w układzie katamaranu, typu Shahid Soleimani.

Początek bieżącego roku to bez wątpienia okres znacznych inwestycji w ten jeden z trzech rodzajów sił zbrojnych Iranu. Na początku ubiegłego tygodnia miała bowiem miejsce zarówno demonstracja siły tej formacji, jak i pozyskanie nowego sprzętu i uzbrojenia. Nie można także zapominać że 4 stycznia bieżącego roku do służby weszła także pokrewna jednostka (choć zaliczana do tego typu) o imieniu Shahid Abu Mahdi al-Muhandis (PC313-01).

Najnowszym nabytkiem SM KSRI są natomiast dwie korwety, zbudowane w układzie katamaranu o cechach ograniczających pola fizyczne (ze szczególnym uwzględnieniem ograniczonej skutecznej powierzchni odbicia radiolokacyjnego). Zaprezentowane jednostki otrzymały imiona Shahid Hassan Bagheri (FS313-02, męczennik Hassan Bagheri) oraz Shahid Sayad Shirazi (FS313-03, męczennik Ali Sayad Shirazi ). W budowie znajduje się czwarty okręt tego typu, dla którego wybrano imię Rais Ali Delwari (FS313-04).

Mimo że korwety te zaliczane są do wspomnianego już typu Shahid Soleimani to różnią się one od jednostki prototypowej. Szczególnie FS313-03 wyróżnią się wśród tej klasy. Otrzymał on bowiem nowy, wcześniej nie spotykany na pokładach okrętów Iranu, system radiolokacyjny. Jego zespół antenowy składający się z dwóch zblokowanych plecami do siebie anten ścianowych, umieszczony został na podstawie niewysokiego masztu zaraz za pomostem dowodzenia. Mając na uwadze wielkość anten spodziewać się można że system ten pracuje najprawdopodobniej w paśmie E/F (2-4 GHz). W konstrukcji jednostek na dużą skalę wykorzystano stopy aluminium oraz niemetalowe materiały konstrukcyjne. Według oficjalnie udostępnionych informacji, okręty tego typu legitymują się wypornością pełną ok. 600 ton przy wymiarach 65,0 (według innych źródeł 67,0) x 14,5 m. Napęd składa się z czterech silników wysokoprężnych, zasilających cztery pędniki wodnostrumienowe, dzięki którym możliwe jest osiągnięcie prędkości do 32 węzłów. Deklarowany zasięg wynosi ok. 5000 Mm. Uzbrojenie artyleryjskie składa się z pojedynczej armaty kal. 30 mm (z automatem rosyjskiej proweniencji 2A42) i czterech trzylufowych (w układzie gatlinga) armat kal. 20 mm. Rakietowy oręż reprezentowany jest z kolei przez sześć kierowanych pocisków przeciwokrętowych (kpp) w tym czterech dalekiego zasięgu typu Noor lub Ghadir (o zasięgu 119 – 162 Mm) oraz dwóch krótszego zasięgu typu Nasir (do 49 Mm). Te awangardowe okręty są także pierwszymi zbudowanymi w Iranie jednostkami które wyposażono w pionowe wyrzutnie (VLS), które wkomponowano w strukturę nadbudówki, dla sześciu pocisków  manewrujących typu Abu Mahdi (pełna nazwa to: Shahid (Martyr) Abu-Mahdi al-Muhandis o zasięgu ponad 540 Mm) oraz 16 pocisków przeznaczonych do zwalczania środków napadu powietrznego (w tym typu Sayad 2/3) oraz sześciu pocisków W rufowej części kadłuba zainstalowane jest lądowisko dla śmigłowca (o udźwigu do 5 ton) , pod którym zainstalowano hangar dla trzech niewielkich jednostek uderzeniowych (np. półzanurzalnych kutrów torpedowych typu Zolfaqar lub Kajami). Wodowane są one i podnoszone z wody z wykorzystaniem suwnicy wysuwanej w kierunku pawęży rufowej. Okręty te rozdzielone zostały pomiędzy dwie floty operujące na wodach Morza Kaspijskiego z miejscem stałej dyslokacji (msd) w porcie Bandar-e Anzali (FS313-01 oraz PC313-01) oraz Zatoki Perskiej z msd w porcie Buszehr (FS313-02 oraz FS313-04).