W nocy 9 grudnia siły Korpusu Morskiego Sił Obronnych Państwa Izrael (Ḥeil HaYam HaYisraeli) przeprowadziły udany atak na zgrupowanie okrętów stacjonujących w porcie Latakia, i należących do sił morskich Syryjskiej Republiki Arabskiej (al-Baḥrīyah al-ʿArabīyah as-Sūrīyah).

Syryjska Marynarka Wojenna jest stosunkowo nielicznym rodzajem sił zbrojnych tego państwa, a trzon jej sił uderzeniowych stanowi, lub będąc bardziej precyzyjnym do niedawna stanowiło: 16 dużych kutrów rakietowych radzieckiej proweniencji proj. 205 Tsunami (10 okrętów; oznaczenie NATO: Osa) oraz 205U oraz ER (po pięć okrętów) uzupełnionych przez sześć pozyskanych od Iranu oraz Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej, wypierających zaledwie 28 ton, kutrów torpedowych typu Tir II (IPS 18). Siły te rozdzielono pomiędzy trzy bazy morskie znajdujące się w miastach Latakia, Tartus oraz Minet el-Beida. Warto w tym miejscu wspomnieć że kutry rakietowe rozdzielono pomiędzy dwa pierwsze porty, przy czym w Tartusie bazują najstarsze okręty projektu 205, a w Latakii młodsze odmiany U oraz ER.

WIDEO: https://fb.watch/wpPHMMy48C/

W poniedziałkowym ataku zniszczonych zostało łącznie 15 syryjskich okrętów, w tym wszystkie kutry rakietowe proj. 205U/ER. W dniu tym cumowały one w dwóch grupach, odpowiednio po sześć i cztery jednostki, przy nabrzeżach po obu stronach jednego basenu (w pobliżu terminala kontenerowego). Pozostałe pięć zniszczonych jednostek, to stacjonujące w Minet el-Beida wspomniane już kutry torpedowe.

Oficjalnie strona izraelska nie ujawniła ani jakie jednostki z jej strony zaangażowane były w to uderzenie, ani też czym syryjskie jednostki zostały porażone. Pewną wskazówką może być jednak analiza uszkodzeń, które odniosły syryjskie „osy”. Otóż, mimo że spoczęły na dnie, ich kadłuby nie zostały poważnie uszkodzone, okręty są ewidentnie wypalone, choć na nabrzeżu widać pewną ilość szczątków, co wskazuje na detonacje, ale niezbyt silne. Warto także zwrócić uwagę na fakt, że pożary ewidentnie trawiły kutry wzdłuż linii symetrii, podczas gdy w większości przypadków hangary kierowanych pocisków przeciwokrętowych P15U Tiermit, są w zasadzie nienaruszone. Wniosek z tego może być tylko jeden, w ataku nie wykorzystano pocisków przeciwokrętowych, a coś o znacznie mniejszej mocy. I tutaj dochodzimy do sedna. Jedynym efektorem mogącym wyrządzić takie szkody, okrętom cumującym wewnątrz basenu, będącym dodatkowo w uzbrojeniu Ḥeil HaYam HaYisraeli, jest amunicja krążąca IAI Green Dragon. A wyrzutnie tego typu oręża ostatnimi czasy obserwowane są tylko na jednym typie izraelskich okrętów – kutrach rakietowych typu Saar 4.5.

Pierwsze zdjęcie ukazujące tak skonfigurowaną jednostkę (o nazwie własnej Nirit) pojawiło się w sieci, przy okazji wizyty premiera Benjamina Netanjahu w bazie morskiej w Hajfie w dniu 14 lutego 2019 roku. Instalowana na okrętach wyrzutnia mieści od 12 do 16 bezzałogowców, zdolnych do atakowania celów w odległości do 25 Mm (długotrwałość lotu ok 90 minut). Green Dragon legitymuje się przy tym bardzo wysoką celnością (CEP >1m) i głowicą o masie 3 kg. Atak ten uznać można za prewencyjny, a przeprowadzony został celem uniemożliwienia przejęcia okrętów uderzeniowych przez bojówki lub organizacje terrorystyczne (w tym m.in. bojowników tzw. Państwa Islamskiego), które zapewne w niedługim czasie rozpoczną w Syrii walkę o dominację, po tym jak 8 grudnia obalony został sprawujący swój urząd od 17 lipca 2000 roku prezydent Baszszar Hafiz al-Asad (który wraz z rodziną opuścił swój kraj i uzyskał azyl polityczny w Federacji Rosyjskiej).