9 grudnia Wojska Lądowe Republiki Indii ogłosiły zamiar zakupu amunicji z programowalnym rozcaleniem do 30 mm armat automatycznych 2A42 bojowych wozów piechoty BMP-2 w celu zapewnienia im możliwości zwalczania powietrznych bezzałogowców.

Wojska Lądowe Republiki Indii (Bhāratīyan Thalasēnā) zamierzają dozbroić swoją piechotę zmechanizowaną w nowoczesną amunicję 30×165 mm do armat automatycznych 2A42, które stanowią główne uzbrojenie bojowych wozów piechoty BMP-2 i wersji dowódczej BMP-2K (produkowane lokalnie na mocy licencji zakupionej w latach 80., m.in. w Ordnance Factory Medak). Ma to być amunicja z możliwością zaprogramowania rozcalenia w żądanym momencie (air bust ammunition, ABM), dzięki której indyjska piechota zmechanizowana ma uzyskać większe zdolności w zakresie zwalczania celów powietrznych, szczególnie zaś bezzałogowców rozpoznawczych, uzbrojonych czy amunicji krążącej. Od nowej amunicji oczekuje się, że będzie można ją wykorzystywać do walki w zróżnicowanym terenie i warunkach klimatycznych – potencjalne tereny operowania indyjskiej armii obejmują bowiem gorące pustynie, subtropikalne lasy deszczowe czy zimne rejony wysokogórskie. Amunicja programowalna ma zapewnić doraźne zdolności w zakresie zwalczania bezzałogowych statków powietrznych. Już w momencie opracowania BMP-2 (przełom lat 70. i 80.) zakładano możliwość zwalczania celów powietrznych z wykorzystaniem jego uzbrojenia głównego. Maksymalny kąt podniesienia armaty 2A42 i sprzężonego z nią 7,62 mm karabinu maszynowego PKT sięga aż 74°, znaczna jest też prędkość naprowadzania uzbrojenia głównego ‒ podniesienie armaty z położenia neutralnego do maksymalnego w pionie zajmuje 12,33 s, zaś pełen obrót wieży 10,28 s. Znaczna jest również szybkostrzelność armaty. W trybie wolnym 200‒300 strz./min, zaś w szybkim ponad 550 strz./min, co wraz z zapasem 400 naboi przekłada się na ponad 50 s ognia ciągłego w trybie szybkim (oczywiście w teorii) lub nawet 150 s w trybie wolnym. Dowódca ma do dyspozycji celownik 1PZ-3 do strzelań przeciwlotniczych.  Skuteczny zasięg ognia przeciwko celom powietrznym sięgać ma 2500 m, lecz dotyczy to celów takich, jak śmigłowce, samoloty szturmowe, ewentualnie duże bezzałogowe statki powietrzne. Przeciw mniejszym bezzałogowcom zasięg ten spadałby do ok. 1000 m.

Nowa amunicja ma być wybrana w toku postępowania konkurencyjnego, zaś jej dostawa ma spełniać warunki zasady „wyprodukowano w Indiach”. W ogłoszeniu brak informacji na temat zastosowania tej amunicji na modernizowanych wozach, więc konieczne będzie dostosowanie do niej zwykłych BMP-2. Rodzi to dwa problemy. Po pierwsze, stosunkowo prymitywny system kierowania ogniem BMP-2 musi zostać dostosowany do współpracy z programatorem, który będzie wprowadzał informacje do elektronicznego zapalnika. Po drugie, bezzałogowce są stosunkowo małymi celami, więc odpowiednio wczesne ich wykrycie może nastręczać licznych problemów. Zmodernizowane BMP-2M mają dysponować nowym systemem kierowania ogniem, zatem także zintegrowanie ich z amunicją programowalną byłoby znacznie prostsze. Indie dysponują łącznie ok. 2500 BMP-2 i BMP-2K, oznaczonych lokalnie Sarath (sansk. rydwan zwycięstwa).