23 grudnia Wojska Lądowe Królestwa Hiszpanii (Ejército de Tierra) poinformowały o zamiarze pozyskania nowego systemu przeciwlotniczego bardzo krótkiego zasięgu.

Co ciekawe, prace w ramach tego projektu mają trwać już od kilku miesięcy, zapewne studyjne. System ma być wielozadaniowy i mieć konstrukcję modułową, tak by można go było łatwo konfigurować do wykorzystania w zróżnicowanym środowisku i w ramach różnych misji. Dzięki temu system ten miałby być zdolny do zwalczania: bezzałogowych statków powietrznych różnych klas, śmigłowców, nisko i wolno lecących samolotów (w tym odrzutowych) itp. Oznacza to konieczność zaplanowania możliwości wykorzystania zarówno tanich środków skutecznych przeciwko zagrożeniom nisko kosztowym (jak improwizowane bezzałogowce uderzeniowe), jak i bardziej klasycznym, wymagającym droższych efektorów. Wśród potencjalnych efektorów wskazano: systemy rakietowe zdolne do zwalczania celów na wysokości 6 lub 9‒10 km (dwa typy pocisków), zdwojone armaty (wysokość lotu celu do 5 km) i systemy laserowe (wysokość lotu celu do 5 km), a także systemy walki radioelektronicznej. Rozważa się równoczesne stosowanie ugrupowania mieszanego, np. jednocześnie armat i wyrzutni rakiet w ramach jednego pododdziału ogniowego. Obecnie do zwalczania zagrożeń na bardzo krótkich dystansach służą głównie 35 mm armaty przeciwlotnicze Oerlikon GDF-007 i rakietowe zestawy przeciwlotnicze rodziny MBDA Mistral. Jednocześnie system ma być mało wymagający dla obsługi, zdolny do pracy w trybie autonomicznym. Czujniki mają być pasywne. System kierowania ogniem i dowodzenia (C2) mają umożliwiać współpracę z innymi systemami przeciwlotniczymi. Poszczególne elementy nowego systemu mają mieścić się w 10-stopowych kontenerach, co ma uprościć transport strategiczny.

Według przedstawicieli hiszpańskich wojsk lądowych, innowacyjność koncepcji oznacza szansę dla lokalnego przemysłu obronnego, bowiem nie istnieje jakoby system spełniający w pełni tak sformułowane wymagania.