10 listopada chińskie media wyemitowały krótki materiał filmowy pokazujący operacyjne działania Sił Powietrznych Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej. Wśród wielu migawek za najciekawsze można uznać ujęcia seryjnych odrzutowych bezzałogowców WZ-7 Xianglong.
Z tego ujęcia widać charakterystyczne skrzydło zespolone, winglety na końcu przednich skrzydeł i motylkowe usterzenie pionowe. Widać też, że stacja optoelektroniczna ma kształt walca i jest zamontowana równolegle do osi wzdłużnej kadłuba. Fot. Xīnhuá via www.81.cn.
Ten sam materiał wyemitowały różne stacje, głównie związane z Siłami Zbrojnymi Chińskiej Republiki Ludowej (np. CCTV-7). Bezzałogowiec WZ-7 Xianglong nie jest nowością – jego rozwój trwał prawie od początku wieku, a na salonie lotniczym Air Show China 2021 w Zhuhai pokazano go pierwszy raz publicznie. Wstawiony egzemplarz także był w barwach Sił Powietrznych Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej. Jednak jakikolwiek materiał audiowizualny pokazujący seryjne WZ-7 w liniowej eksploatacji w zasadzie był niedostępny. Istnienie seryjnych egzemplarzy tego BSP potwierdzały rzadkie zdjęcia satelitarne, na których był więcej niż jeden egzemplarz na lotnisku. Innym potwierdzeniem były rzadkie przypadki, gdy obecność WZ-7 rejestrowały siły zbrojne innych państw, np. US Navy. Jedno z najbardziej znanych takich spotkań miało miejsce w lipcu 2019 r., kiedy jeden WZ-7 monitorował prowokacyjne przejście krążownika USS Antietam typu Ticonderoga przez Cieśninę Tajwańską.
Za rozwój WZ-7 odpowiada Chengdu Aircraft Industry Group (CAIG)/Chengdu Aerospace Corporation (CAC), spółka zależna Aviation Industry Corporation of China (AVIC). Produkcją zajmuje się inna spółka-córka AVIC, czyli Guizhou Aircraft Industry Corporation (GAIC) z Guiyangu w prowincji Kuejczou (pinyin Gùizhōu). Jednak skala produkcji WZ-7 nie jest duża, wg większości szacunków powstało kilkanaście egzemplarzy wykorzystywanych zarówno przez chińskie siły powietrzne, jak i lotnictwo morskie. Od początku WZ-7 cechował rzadko spotykany układ konstrukcyjny. Gdy pojawiły się pierwsze zdjęcia Xianglonga (lub jego pełnowymiarowej makiety) w 2011 r., pokazywały kadłub z tzw. skrzydłem zespolonym, pojedynczym silnikiem odrzutowym i pojedynczym statecznikiem pionowym. Nie jest pewne, czy Xianglong w takiej konfiguracji w ogóle wzbił się w powietrze. Jednak zdjęcia egzemplarza z lotniska odpowiadały wyglądem modelowi w skali, pokazanemu na salonie w Zhuhai w 2006 r. W obecnej, docelowej, konfiguracji WZ-7 był testowany od 2013 r. Wtedy pojawiły się quasi-oficjalne zdjęcia prototypu z nowym skrzydłem zespolonym i motylkowym usterzeniem pionowym. Taka konfiguracja płatowca WZ-7 pozostała do dziś.
https://www.youtube.com/watch?v=hZmpGmiE4tk
WZ-7 Xianglong jest klasyfikowany jako bezzałgowiec HALE (High-Altitude Long Endurance – długotrwały lot na dużej wysokości) i ma być chińskim odpowiednikiem BSP Northrop Grumman RQ-4 Global Hawk. Choć na dobrą sprawę nie ma potwierdzonych danych taktyczno-technicznych WZ-7. Można spotkać się z informacjami, że WZ-7 operuje na 18 500 m, ma masę startową 7,5 t, udźwig ok. 650 kg, prędkość 750 km/h, a zasięg 7000 km. Byłyby to charakterystyki podobne lub lub gorsze niż większego RQ-4 Global Hawk (pułap 18 000 m, zasięg 22 780 km, prędkość 570 km/h). Tyle, że WZ-7 jest mniejszą maszyną od RQ-4. Oficjalnie WZ-7 ma 14 m długości, 3,9 m wysokości i 22,8 m rozpiętości (RQ-4 to 14,5; 4,7 i 39,9 m; masa startowa > 14,6 t). Wyższa prędkość WZ-7 nie służy jednak długotrwałości lotu, ocenianej na 10 godzin. Zastosowanie skrzydła zespolonego ma kilka zalet, np. możliwość uzyskania większej sztywności płata przy zachowaniu jego lekkości i dużego wydłużenia. Skrzydło zespolone generuje także większą siłę nośną i mniejszy opór aerodynamiczny (zatem obniża spalanie) przy wysokich prędkościach poddźwiękowych, co wpływa też na wyższą prędkość wznoszenia i stabilność lotu, także przy manewrowaniu (co jest piętą achillesową BSP z długimi, prostymi skrzydłami jak w RQ-4). Pewnym ograniczeniem WZ-7 może być jego silnik odrzutowy, którym ma być pozbawiony dopalacza WP-13 (chińska kopia silnika R-13-300 z rodziny samolotów MiG-21). Silnik przestarzały, ale w Chinach opanowany technologicznie.
Ciekawym aspektem historii WZ-7 jest jednoczesny rozwój w Chinach innych BSP tej klasy, przynjamniej część z nich jako wyraźna konkurecja, a nie uzupełnienie WZ-7. Pomijając znacznie większy dwukadłubowy Shén Diāo, są jeszcze CH-6 (Cai Hong-6) zaprojektowany w China Aerospace Science and Technology Corporation (CASC) i oferowany na eksport Cloud Shadow/Wing Loong-10, który wyewoluował z BSP Tiānyì-3/Sky Wing III, skonstruowanego w CAIG/CAC, a także bardzo do niego zbliżony CASIC WJ-700. Przy czym nie jest pewne, czy Shén Diāo trafił do produkcji seryjnej, CH-6 jest na początku rozwoju, natomiast Cloud Shadow to bardziej odpowiednik BSP General Atomics Avenger niż Global Hawka.
Podobne z tej kategorii:
