Brytyjskie Ministerstwo Obrony i koncernem BAE Systems zawarły umowę na modernizację lekkich torped typu Sting Ray znajdujących się w arsenale Royal Navy.

Podpisany w imieniu Ministerstwa Obrony, przez Agencję Zaopatrzenia i Wyposażenia Obronnego Ministerstwa Obrony Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Defence Equipment & Support), dokument opiewa na kwotę 60,1 mln GBP. Jego wejście w życie jest równoznaczne z inicjacją pierwszej, zaplanowanej na cztery lata, fazy programu modernizacji wspomnianego oręża, określanego jako Sting Ray Mid Life Upgrade.

Celem tego przedsięwzięcia jest doprowadzenie pocisków przedstawiających standard Mod.1 do wersji Mod.2, poprzez instalację nowych systemów i układów, które znacząco wpłyną na zwiększenie możliwości torped w zwalczaniu okrętów podwodnych.

Torpedy lekkie Sting Ray znajdują się na uzbrojeniu zarówno okrętów nawodnych Royal Navy, jak i samolotów ZOP należących do RAF od połowy lat 80. Pierwszą wersję pocisku oznaczoną jako Mod.0, wprowadzono oficjalnie do eksploatacji w 1983 roku. Co ciekawe, pojawiły się jednak zapiski jakoby pociski tego typu trafiły na pokład brytyjskiej fregaty HMS Ardent (F 184) typu Amazon (typ 21), w dniu 19 kwietnia 1982 roku udającej się na południowy Atlantyk, gdzie wzięła udział w wojnie o Falklandy-Malwiny (i gdzie została ostatecznie zatopiona nieco ponad miesiąc później 22 maja).

Brytyjskie torpedy od początku były zaprojektowane z myślą o zwalczaniu zarówno szybkich i operujących na dużych głębokościach okrętów podwodnych o napędzie atomowym, jak i wolniejszych, ale operujących na wodach przybrzeżnych jednostek o napędzie konwencjonalnym. Pocisk ten opracowany został przez koncern GEC-Marconi (obecnie część wspomnianego już BAE Systems) pod kryptonimem NASR (Naval and Air Staff Requirement) 7511. W 1995 roku opracowano odmianę Mod.1, która od poprzednika różni się w niemal 85%. Nowy układ naprowadzania umożliwia precyzyjne wskazanie miejsca uderzenia pocisku, w celu maksymalizacji zniszczeń. Energię zapewnia aktywowany wodą morską akumulator srebrowo–magnezowy, podczas gdy ruch postępowy możliwy jest dzięki pędnikowi typu pump-jet. Torpeda osiąga prędkość 45 węzłów i zasięg do 9144 m. Maksymalny czas biegu torpedy to 8 minut. Sting Ray legitymuje się kalibrem 324 mm i długością 2,53 m. Masa całkowita torpedy wynosi 267 kg z czego 45 kg przypada na wypełnioną Torpexem głowicę bojową (zaprojektowaną przez koncern TDW). Torpedy tego typu umożliwiają porażenie okrętów podwodnych operujących na głębokości do 755 m.