Siły Powietrzne Turcji w 2016 r.

Ubiegły rok był dla Sił Powietrznych Turcji trudny, żeby nie powiedzieć najtrudniejszy w ostatnich latach. Zaangażowane były one w prowadzone już od pewnego czasu operacje antyterrorystyczne przeciwko bojownikom Partii Pracujących Kurdystanu i Państwa Islamskiego. W lipcu miał miejsce wojskowy zamach stanu, z konsekwencjami, które odczuło całe państwo, w tym niezwykle silnie Siły Powietrzne. W sierpniu zaś rozpoczęto operację w północnej Syrii, w którą także zaangażowano tureckie lotnictwo.

Od 2015 r. Siły Powietrzne Turcji wykonywały regularne uderzenia lotnicze wymierzone przeciwko Partii Pracujących Kurdystanu (PPK) na tureckim terytorium oraz Państwu Islamskiemu na terenie Iraku. Ataki tego typu były prowadzone także wcześniej, ale tym razem postanowiono zwiększyć ich intensywność.
Główną bazą operacyjną w prowadzonych działaniach antyterrorystycznych jest położona na południowym wschodzie kraju 8. Baza Samolotów Odrzutowych w Diyarbakir. Oczywiście samoloty korzystają także z innych baz, na przykład nieodległej 7. Bazy Samolotów Odrzutowych w Erhaç (Malatya). Ma także miejsce doraźne przemieszczanie eskadr w zależności od potrzeb, na to czy inne lotnisko.
Szczególnie warta zwrócenia uwagi jest przeprowadzona z dużym rozmachem operacja „Męczennik Yalçın”, której kryptonim pochodzi od imienia zabitego przez islamistów tureckiego żołnierza. Yalçın Nane zginął 23 lipca 2015 r. w Elbeyli w prowincji Kilis. Operacja rozpoczęła się wczesnym rankiem następnego dnia, a samoloty Sił Powietrznych odegrały w niej kluczową rolę, w tym zwłaszcza F-16 i F-4E 2020 wykonujące zadania uderzeniowe. Ataki były wymierzone w islamistów w Syrii i bojowników PPK w północnym Iraku. W pierwszym uderzeniu trzy F-16 z 181. eskadry z Diyarbakir, zaatakowały bombami kierowanymi laserowo GBU-12 Paveway II trzy pozycje w północnej Syrii. Nie naruszając syryjskiej przestrzeni powietrznej, zrzucono bomby znad własnego terytorium. Cele, którymi były obiektami stacjonarnymi, zostały zniszczone, zginąć miało około 35 islamistów. Wieczorem wykonano drugie uderzenie. Tym razem, jak twierdzą świadkowie, doszło do naruszenia syryjskiej i irackiej przestrzeni powietrznej. Dwadzieścia F-16 z 181. eskadry wykonało ataki na pozycje PPK w irackim Kurdystanie. Zginąć miał jeden z kurdyjskich dowódców polowych.
Trzecie uderzenie wykonano 25 lipca. Ataki na pozycje PPK przeprowadziło około 70 samolotów F-16 startujących z Diyarbakir oraz około 25 F-4E-2020 z Eskişehir (1. Baza Samolotów Odrzutowych), które na potrzeby operacji przebazowano do Erhaç. Działania bojowe przeciwko PPK, zarówno w irackim jak i tureckim Kurdystanie, oraz bojownikom Państwa Islamskiego w Syrii, kontynuowano także w dniach następnych. Wykonywały je F-16 z 161. i 181. eskadry operujące z Diyarbakir. Monitorowanie sytuacji na lądzie z powietrza i dostarczanie danych do oceny skutków ataków wykonywały bezzałogowe samoloty rozpoznawcze z bazy w Batman (14. Baza Samolotów Bezzałogowych), Heron 1 i Anka.
Uderzenia lotnicze na pozycje bojowników PPK i islamistów były przeprowadzane cyklicznie, z różnym natężeniem. Przykładowo, 11 września 2015 r. miała miejsce duża operacja lotnicza wymierzona w PPK w irackim Kurdystanie, której skutkiem było zniszczenie m.in. dużego składu amunicji i zabicie 60 bojowników. W sumie zaatakowano 64 cele, w działaniach bojowych zaś uczestniczyło 21 samolotów F-16 i F-4E-2020.
Rok 2016 oznaczał intensyfikację uderzeń lotniczych w operacjach antyterrorystycznych. Wielokrotnie były bombardowane pozycje w masywach górskich, gdzie ukrywali się bojownicy PPK, a szczególnie góra Kandil (Qandil) w irackim Kurdystanie. Były one zabezpieczane przez samoloty dozoru radiolokacyjnego, tankowania powietrznego i bezzałogowe rozpoznawcze.
Przykładowo 3 i 4 lutego 2016 r. miały miejsce zmasowane naloty na górę Kandil, gdzie były skoncentrowane duże siły kurdyjskich bojowników oraz znajdowały się liczne punkty dowodzenia, składy i magazyny. Około 40 samolotów bojowych startujących z baz Diyarbakır, Erhaç, Bandırma, Akinci (Ankara) i Merzifon, zaatakowało 100 celów na górze Kandil pierwszego dnia i kolejnych 50 w dniu następnym.
Kolejne zmasowane naloty na pozycje PPK na górze Kandil przeprowadzono 18 i 20 lutego. Główny wysiłek w atakach dźwigały na swych barkach F-16, które atakowały punkty dowodzenia, umocnienia, składy i magazyny itp. Należy pamiętać, że F-16 uczestniczyły także w patrolach bojowych zabezpieczając granicę państwa. Przykładowo własnej przestrzeni powietrznej pilnowały 6 lutego cztery F-16 operując wzdłuż granicy turecko-syryjskiej.

Foto. TuAF