MRJ to pierwszy od ponad 50 lat (tj. od czasu powstania turbośmigłowego NAMC YS-11 w latach sześćdziesiątych) samolot pasażerski skonstruowany i zbudowany w Japonii. Program jego budowy ruszył oficjalnie w marcu 2008 r., a w listopadzie ubiegłego roku dokonano oblotu prototypu. Elegancki i nowoczesny MRJ wyróżnia się na tle konkurencji wysokim komfortem podróżowania, cichymi i oszczędnymi silnikami oraz niskimi kosztami eksploatacji.

Pod koniec sierpnia 2002 r., po rezygnacji z opracowania samolotu pasażerskiego YSX (następcy YS-11), japońskie Ministerstwo Gospodarki, Handlu i Przemysłu (Keizaisangōshō – Ministry of Economy, Trade and Industry, METI) przy współpracy Organizacji Rozwoju Nowych Energii i Technologii Przemysłowych (Shin Enerugī Sangyō Gijutsusōgō Kaihatsu Kikō – New Energy and Industrial Technology Development Organization, NEDO) zainicjowało program badawczo-rozwojowy przyjaznego dla środowiska małego samolotu pasażerskiego o wysokich osiągach (Kankyō Tekiō-gata Kōseinō Kogata Kōkūki Kenkyū Kaihatsu – Research and Development of Environmentally Compatible High-Performance Small Aircraft). Miał to być nowoczesny samolot komunikacji regionalnej o pojemności 30–50 miejsc, napędzany dwoma silnikami turboodrzutowymi. Impulsem do podjęcia prac był ogromny sukces komercyjny odniesiony na świecie (zwłaszcza w Ameryce Północnej) w latach dziewięćdziesiątych przez samoloty klasy Regional Jet – kanadyjskie Bombardier CRJ i brazylijskie Embraer ERJ.
Po kilku miesiącach dyskusji i analiz, 7 kwietnia 2003 r. METI ogłosiło, że do końca kwietnia oczekuje na zgłoszenia firm i instytucji zainteresowanych udziałem w programie opracowania samolotu komunikacji regionalnej. Ostatecznie tylko koncern Mitsubishi Jūkōgyō Kabushiki Kaisha (Mitsubishi Heavy Industries, MHI) zgłosił chęć realizacji programu jako jego główny wykonawca. W tym czasie koncern Kawasaki Jūkōgyō KK (Kawasaki Heavy Industries, KHI) pracował bowiem nad projektami samolotów wojskowych C-X i P-X, a wraz z konsorcjum Nihon Kōkūki Kaihatsu Kyōkai (Japan Aircraft Development Corporation, JADC) nad projektem samolotu pasażerskiego YPX o pojemności 100–150 miejsc. Koncern Fuji Jūkōgyō KK (Fuji Heavy Industries, FHI) rozważał opracowanie własnymi siłami małego samolotu pasażerskiego i/lub dyspozycyjnego dla 10–15 lub 8–10 pasażerów. Z kolei firma Honda Giken Kōgyō KK (Honda Motor Co., Ltd.) podjęła prace nad projektem małego odrzutowca klasy biz-jet.
29 maja koncern MHI poinformował oficjalnie o przystąpieniu do realizacji programu. Gotowość do współpracy naukowo-badawczej z zakresu m.in. aerodynamiki i technologii materiałów kompozytowych zadeklarowały Tōhoku Daigaku (Tohoku University) w Sendai i Uchū Kōkū Kenkyū Kaihatsu Kikō (Japan Aerospace Exploration Agency, JAXA). Ponadto koncern Ishikawajima-Harima Jūkōgyō KK (Ishikawajima-Harima Heavy Industries, IHI; od 2007 r. IHI Corporation) otrzymał z METI zlecenie podjęcia prac badawczo-rozwojowych nad przyjaznym dla środowiska silnikiem turboodrzutowym dla małych samolotów (Kankyō Tekiō-gata Kogata Kōkūki-yō Enjin Kenkyū Kaihatsu – Research and Development of Environmentally Compatible Engine for Small Aircraft).
Nowy japoński samolot komunikacji regionalnej miał charakteryzować się doskonałą aerodynamiką, cichymi i oszczędnymi silnikami, wysokimi osiągami, nowoczesną awioniką i znaczącym udziałem materiałów kompozytowych w konstrukcji. Wszystko to miało na celu maksymalne obniżenie kosztów operacyjnych. Projekt samolotu miał być zrealizowany całkowicie w technice 3D CAD. Planowano, że faza badawczo-rozwojowa potrwa 5 lat i pochłonie 50 mld jenów. Orientacyjny harmonogram programu był następujący: w latach budżetowych 2004–2005 miał być opracowany projekt wstępny oraz wszystkie niezbędne nowe technologie, do 2006 r. miała być gotowa dokumentacja techniczna, w tym samym roku miała rozpocząć się budowa prototypu, którego roll-out i oblot miały nastąpić w 2007 r., rok później zamierzano przystąpić do prób w locie, a na 2009 r. przewidywano otrzymanie certyfikatu typu. Jeśli do tego czasu udałoby się pozyskać pierwszych klientów, to również w 2009 r. miała rozpocząć się produkcja maszyn seryjnych.