Podobnie jak kilka poprzednich, tegoroczna impreza odbyła się na terenie kompleksu widowiskowo-sportowego MKSK Minsk-Arena. Chociaż w nazwie przedsięwzięcia znalazł się człon „międzynarodowa”, w tym roku należy podejść do niego z dużą ostrożnością – po prostu wystawcy z Białorusi dominowali na wystawie, która już wcześniej określana była raczej jako „narodowa”. Światowa sytuacja epidemiologiczna, ale także realia polityczne, wpłynęły na profil i wielkość mińskiego salonu obronnego. Biorąc pod uwagę statystyki, wzięło w nim udział w charakterze wystawców 150 podmiotów z: Republiki Białorusi, Federacji Rosyjskiej, Chińskiej Republiki Ludowej, Turcji i Republiki Uzbekistanu. Ich ekspozycje zajęły powierzchnię 16 100 m², z czego 6400 m² pod dachem i 9700 m² przed halą wystawienniczą. Z powodu restrykcji związanych z pandemią COVID-19 zdecydowanie mniej niż w ubiegłych latach było zagranicznych oficjalnych gości, choć przed otwarciem wystawy organizatorzy deklarowali, że odwiedzą ją 32 oficjalne delegacje z 22 państw.
Bezapelacyjnie gwiazdą tegorocznej wystawy był, mający na niej światową premierę, kołowy bojowy wóz piechoty BTR-V2 (używana jest także nazwa Volat V2) powstały w doskonale znanej mińskiej spółce OAO MZKT (Minskij zawod koliosnych tiagaczej/Mińska Fabryka Ciągników Kołowych), wykorzystującej na rynkach państw zachodnich także nazwy Volat. Czteroosiowy wóz bojowy w układzie 8×8 nosi oznaczenie zakładowe MZKT-690003 (V2) i jest pierwszym z rodziny pojazdów, dla której pojazdem bazowym jest transporter opancerzony. Według dostępnych informacji, powstał on z inicjatywy MZKT, po przeprowadzeniu analizy światowych tendencji w tej kategorii wozów bojowych, ale zainteresowanie nim wyraża także od pewnego czasu Ministerstwo Obrony Republiki Białorusi.
Pojazd zaprezentowano ze zmodernizowaną dwuosobową wieżą bojowego wozu piechoty BMP-2. Pomyślany jest jako następca wozów bojowych BMD-1, BMP-1, BMP-2 oraz kołowych transporterów opancerzonych BTR-70/80/80A i pochodnych, m.in. w Siłach Zbrojnych Republiki Białorusi. Kadłub MZKT-690003 (V2) ma konstrukcję samonośną i wykonany został ze spawanych blach ze stali pancernej. Poziom ochrony balistycznej odpowiada Br4 wg normy GOST 34282-2017, z kolei ochrona przeciwminowa spełnia poziom 2a/2b NATO-wskiej normy STANAG 4569B. Pojazd w wersji bojowego wozu piechoty może zabrać do 11 osób – trzyosobową załogę (kierowca po lewej stronie przedniej części kadłuba, obok przedziału napędowego; dowódca i działonowy-operator w wieży) i ośmiu żołnierzy desantu z uzbrojeniem oraz wyposażeniem osobistym. Kierowca ma do dyspozycji właz w stropie kadłuba z peryskopem TNPA-170A/TNP-350B, a dowódca i działonowy indywidualne włazy w stropie wieży. Drużyna desantu zajmuje miejsca i opuszcza pojazd przez rampę w tylnej płycie. W rampie osadzono drzwi awaryjne z otworem strzelniczym. Na stropie przedziału desantowego są dwa prostokątne włazy otwierane na zewnątrz. Fotele desantu zostały wyposażone w system pochłaniania energii detonacji pod pojazdem i innych narażeń mechanicznych, a mocowane są po cztery do obydwu burt kadłuba. Przedział desantu ma podwieszoną podłogę, która ma dodatkowo redukować wpływ detonacji min na dolne kończyny żołnierzy desantu.
Pojazd otrzymał dieslowski pomocniczy agregat prądotwórczy, który zapewnia zasilanie systemów podwozia i wieży podczas postoju bez konieczności wykorzystania głównej jednostki napędowej. Przedziały załogi objęte zostały dwuobwodowym systemem ogrzewania i chłodzenia. Wóz ma także układ filtrowentylacji i ochrony przed bronią masowego rażenia.
Długość pojazdu BTR-V2 wynosi 8670 mm (do krawędzi osłon pędników do poruszania się w wodzie), szerokość (bez lusterek wstecznych) 3040 mm, rozstaw kół 2600 mm, wysokość do górnej krawędzi pojemnika transportowo-startowego ppk Konkurs na wieży 3220 mm, a średni prześwit 520 mm. Konstruktorzy deklarują dopuszczalną masę całkowitą pojazdu na 22 000 kg, z rozłożeniem mas w stosunku 50:50 pomiędzy pary osi 1 i 2 oraz 3 i 4. Maksymalna masa do pływania wynosi 19 900 kg.
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu