Zaloguj

Doktryna morska Rosji po raz trzeci

Federacjia Rosyjska, podobnie jak inne potęgi światowe, dobrzez rozumie wagę polityki morskiej, konieczność obrony interesów na morzu i potrzebę rozbudowy środków do tego przeznaczonych. Nowa doktryna morska jest dokumentem strategicznym, określającym kierunki rozwoju tych zdolności.

Federacjia Rosyjska, podobnie jak inne potęgi światowe, dobrzez rozumie wagę polityki morskiej, konieczność obrony interesów na morzu i potrzebę rozbudowy środków do tego przeznaczonych. Nowa doktryna morska jest dokumentem strategicznym, określającym kierunki rozwoju tych zdolności.

31 lipca tego roku, podczas odbywających się w Sankt Petersburgu centralnych obchodów święta Wojenno-Morskogo Fłota, prezydent Władimir Putin podpisał dekret Nr 512 „O zatwierdzeniu doktryny morskiej Federacji Rosyjskiej”. W dokumencie tym wskazane są działania, mające na celu zabezpieczenie interesów Moskwy na akwenach morskich. Co nie może dziwić, mają być one realizowane z wykorzystaniem wszelkich środków, w tym militarnych.

Obecna doktryna morska Federacji Rosyjskiej jest już trzecią edycją tego dokumentu w bieżącym stuleciu. Pierwsza została przyjęta w 2001 r. i miała obowiązywać do 2020 r. W chwili jej przygotowania Rosja była zupełnie innym państwem niż jest obecnie, przede wszystkim dopiero zaczynała odbudowywać swoją pozycję po rozpadzie Związku Sowieckiego i kryzysie gospodarczym z lat 90. Wszystkie te problemy jak w soczewce kumulowały się w kwestiach związanych z szeroko rozumianą gospodarką morską, czego najbardziej widocznym przejawem był wręcz katastrofalny stan floty handlowej i marynarki wojennej.

Decydenci z ekipy Putina doszli do wniosku, że negatywne tendencje panujące w tym sektorze gospodarki wynikają w dużej mierze z braku jednolitej polityki branżowej i uznali, że należy skoordynować wszelkie działania na tym kierunku. W dokumencie tym zwracano uwagę, zresztą słusznie, że zarówno cywilny sektor morski, jak i morski potencjał wojskowy kraju, powinny rozwijać się w symbiozie, opierając się na tych samych branżach przemysłu, stymulując wzrost produkcji, jednocześnie przyczyniając się do wzmocnienia gospodarki narodowej.

Zgodnie z zapisami tej doktryny ochrona narodowych interesów Moskwy na oceanie światowym powinna stać się najwyższym priorytetem narodowej polityki bezpieczeństwa. Rosja musi usuwać zaistniałe zagrożenia i wzmacniać swoją obecność na morzach oraz oceanach, wykorzystując do tego mechanizmy polityczne, dyplomatyczne, ekonomiczne itd., a jednocześnie powinna dysponować odpowiednimi siłami morskimi zdolnymi do skutecznego wsparcia tych działań w aspekcie militarnym. Odrodzenie oraz rozwój morskiej potęgi Rosji i jej najbardziej widocznego elementu, czyli WMF, będzie możliwe tylko wtedy, gdy Rosja mieć będzie trwałą, przemyślaną i skoordynowaną politykę morską (tak jak ma to miejsce w przypadku polityki zagranicznej, wewnętrznej itd.), realizowaną energicznie i konsekwentnie na wszystkich szczeblach władzy oraz przez wszystkie organy państwa.

Doktryna ta wskazywała zarówno ogólne kierunki aktywności Rosji na światowym oceanie, jak również określała sposoby ich realizacji w oparciu o krajowy potencjał przemysłowy i stoczniowy, a także definiowała drogi realizacji polityki morskiej uwzględniającej geopolityczną sytuację Rosji. W warunkach ograniczonych funduszy miała ona być skutecznym instrumentem państwowego systemu koordynacji działań w sferze gospodarki morskiej, zwiększenia ich efektywności ekonomicznej, promowania rosyjskich interesów narodowych i wzmocnienia międzynarodowego autorytetu kraju jako znaczącej siły morskiej.

❚ Druga edycja

Jak to bywa z dokumentami strategicznymi, z biegiem czasu, w związku ze zmieniającą się sytuacją polityczną czy gospodarczą, dezaktualizują się i wymagają korekty. Tak też było w przypadku doktryny morskiej Federacji Rosyjskiej. Druga edycja tego dokumentu została przyjęta 17 czerwca 2015 r. na mocy dekretu prezydenta Federacji Rosyjskiej Nr 1210 i zaprezentowana osobiście przez Władimira Putina 26 lipca 2015 r. podczas obchodów święta WMF w Bałtyjsku. Według słów ówczesnego wicepremiera Dmitrija Rogozina, przyczynami przyjęcia nowej doktryny były zmiany w sytuacji międzynarodowej i umocnienie się Rosji jako mocarstwa morskiego. Podobnie jak poprzedniczka, ona również miała obowiązywać przez 20 lat.

W nowej doktrynie szczególny akcent położono na kierunki atlantycki i arktyczny. W przypadku strefy atlantyckiej uzasadniono to rozszerzeniem Sojuszu Północnoatlantyckiego na wschód i tworzeniem jego infrastruktury wzdłuż granicy Federacji Rosyjskiej, zaś kwestia Arktyki była potwierdzeniem prowadzonych od dłuższego czasu aktywnych działań w tym rejonie, mających na celu rozszerzenie jurysdykcji Rosji nad tymi obszarami, a w konsekwencji stworzenia warunków do szerszego wykorzystania podmorskich złóż surowców mineralnych. Drugą zasadniczą kwestią wynikającą z włączenia Krymu do Federacji Rosyjskiej, było jak najszybsze zintegrowanie go, przede wszystkim w aspekcie gospodarczym, z resztą kraju. Towarzyszyć miała temu rozbudowa infrastruktury wojskowej na półwyspie i szybki wzrost potencjału Floty Czarnomorskiej. Trzecim aspektem podkreślanym w doktrynie był powrót do stałej obecności rosyjskiej floty na Morzu Śródziemnym, w którym to Flota Czarnomorska miała do odegrania kluczową rolę.

Przemysł zbrojeniowy

 ZOBACZ WSZYSTKIE

WOJSKA LĄDOWE

 ZOBACZ WSZYSTKIE

Wozy bojowe
Artyleria lądowa
Radiolokacja
Dowodzenie i łączność

Siły Powietrzne

 ZOBACZ WSZYSTKIE

Samoloty i śmigłowce
Uzbrojenie lotnicze
Bezzałogowce
Kosmos

MARYNARKA WOJENNA

 ZOBACZ WSZYSTKIE

Okręty współczesne
Okręty historyczne
Statki i żaglowce
Starcia morskie

HISTORIA I POLITYKA

 ZOBACZ WSZYSTKIE

Historia uzbrojenia
Wojny i konflikty
Współczesne pole walki
Bezpieczeństwo
bookusertagcrosslistfunnelsort-amount-asc