W ramach modernizacji lotniska w Darłowie postawiono sześć hangarów z 12 miejscami postojowymi średnich śmigłowców wielozadaniowych. Wraz z nimi zbudowano nową drogę kołowania i płytę postojową.
Znajdujące się kilkaset metrów od Morza Bałtyckiego lotnisko w Darłowie od wielu lat nie mogło doczekać się inwestycji związanych z modernizacją infrastruktury naziemnej. Od lat 80. było domem śmigłowców Mi-14 różnych wersji (PŁ, PS, a po wycofaniu tych ostatnich także PŁ/R), których służba w Brygadzie Lotnictwa Marynarki Wojennej (BLMW) zbliża się wielkimi krokami do końca. Dopiero w momencie uruchomienia programu zakupu wielozadaniowych śmigłowców nowego pokolenia w drugiej dekadzie XXI wieku darłowskie lotnisko stało się miejscem, gdzie zaplanowano poważne inwestycje infrastrukturalne, gdyż miało stać się główną bazą wiropłatów, które planowano zamówić dla BLMW.
Wybór w kwietniu 2015 r. oferty koncernu Airbus Helicopters i śmigłowca H225M Caracal rozpoczął też wyłanianie wykonawcy modernizacji lotniska wojskowego w Darłowie w ramach programu operacyjnego „Śmigłowce wsparcia bojowego, zabezpieczenia i VIP” Planu Modernizacji Technicznej Sił Zbrojnych RP w latach 2013–2022. To właśnie ono miało przyjąć osiem maszyn H225M Caracal w wersji ZOP i sześć ratownictwa bojowego CSAR. W lipcu 2015 r. 17. Terenowy Oddział Lotniskowy w Gdańsku ogłosił postępowanie przetargowe dotyczące wyboru wykonawcy prac. Zostało ono rozstrzygnięte 22 grudnia 2015 r. Za 77,6 mln PLN brutto modernizację lotniska miało zrealizować konsorcjum składające się z firm IDS-BUD S.A. i AJM Sp. z o.o. Prace nie zostały na szczęście wstrzymane w momencie zakończenia negocjacji z Airbus Helicopters i anulowania planów zakupu Caracali w październiku 2016 r., to zaś umożliwia przygotowanie większości elementów infrastruktury dla nowych „lokatorów”, którymi będą cztery śmigłowce Leonardo AW101.
Zakres prac był bardzo duży i objął: trzy zespoły po dwa hangary, które mają pozwolić na bieżącą obsługę 12 wiropłatów; budynek obsługi technicznej lotniska; kotłownię; drogi kołowania wraz z nową płytą postojową i budynek symulatora. Dodatkowo wykonawca został zobligowany do modernizacji istniejącego budynku zaplecza technicznego obsługi lotniska. Poza głównymi inwestycjami podjęto także decyzję o budowie nowego budynku lotniskowej straży pożarnej (inwestycja realizowana przez Rejonowy Zarząd Infrastruktury ze Szczecina, wykonawcą prac została Skanska S.A., a koszt inwestycji wyniósł 6,6 mln PLN netto), a w planach znajduje się także nowy domek pilota. Co ciekawe, rozważano też zamówienie i montaż hangaru typu lekkiego, jednak ostatecznie powyższy pomysł (przynajmniej na razie) nie przeszedł do fazy realizacji. Jednym z argumentów uzasadniających rezygnację z tego rozwiązania są niekorzystne warunki hydrometeorologiczne panujące na lotnisku. Bliskość morza powoduje bardzo silne podmuchy wiatru, a także wysoką wilgotność, która mogłaby doprowadzić do uszkodzenia obiektu choćby w okresie zimowych sztormów. Z drugiej strony obecność takiego hangaru mogłaby ułatwić eksploatację dyżurnego śmigłowca ratowniczego, który zabezpiecza polską strefę odpowiedzialności SAR na Bałtyku – obecnie maszyna znajdująca się w gotowości do lotu stoi na płycie postojowej bez żadnego zabezpieczenia przed oddziaływaniem warunków atmosferycznych.
Pod koniec stycznia tego roku, dzięki uprzejmości dowództwa Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej, autor artykułu miał okazję odwiedzić lotnisko w Darłowie i zapoznać się z aktualnym stanem prac budowlanych. Te zaś, w większości, są bliskie ukończenia, co sprawia, że baza na pewno będzie przygotowana – przynajmniej pod względem infrastruktury – do przyjęcia nowych śmigłowców, których dostawa została zaplanowana na 2022 r. Przede wszystkim zakończono prace modernizacyjne przy budynku zaplecza technicznego obsługi lotniska, który już jest wykorzystywany do prac przy obecnie stacjonujących w Darłowie W-3WARM Anakonda i Mi-14PŁ oraz PŁ/R. Pozwala on na jednoczesne prowadzenie prac przy trzech dużych wiropłatach. Niestety, m.in. ze względu na zastosowane rozwiązania konstrukcyjne, nie został on wyposażony w suwnicę podsufitową, która mogłaby ułatwić prace obsługowe związane z wirnikiem głównym czy zespołem napędowym. Niemniej już obecnie personel techniczny wdrożył stosowną procedurę, pozwalającą na przeprowadzenie w nowym obiekcie wszystkich wykonywanych na tym szczeblu obsług wiropłatów. W ostatniej fazie znajdowały się prace wykończeniowe przy innych obiektach – kotłowni, budynku lotniskowej straży pożarnej, budynku obsługi technicznej lotniska, a także hangarach.
