Zaloguj

Rajdy lotniskowców Task Force 38 na japońską bazę morską w Kure w lipcu 1945 r.

uszkodzenia lotniskowca Amaga podczas nalotów 24 lipca 1945 r.

Zdjęcie lotniskowca Amagi, wykonane podczas nalotów 28 lipca 1945 r. Doskonale widoczne są uszkodzenia,
jakie okręt ten odniósł podczas nalotów 24 lipca.

1 lipca zespół Task Force 38 opuścił zatokę Leyte i wyruszył z misją zaatakowania japońskich wysp macierzystych. Celem były lotniska, bazy morskie i stocznie, okręty, ośrodki przemysłowe i żegluga przybrzeżna. Operacja, prowadzona wspólnie z Brytyjską Flotą Pacyfiku i wspomagana mobilnym zespołem zaopatrzeniowym, miała trwać do 15 sierpnia. Jednym z głównych punktów tournée TF 38 była wizyta samolotów pokładowych w Kure – kolebce Cesarskiej Marynarki Wojennej.

Wobec ciągłego i nieustannego postępu alianckich wojsk na Filipinach oraz przerwania szlaków komunikacyjnych z Singapurem japońskie dowództwo wydało rozkaz powrotu wszystkich większych jednostek wojennych do kraju. Portem docelowym była największa japońska baza w Kure. Od grudnia 1944 r. znajdowały się tam już pancerniki Yamato i Haruna (remontowane po uszkodzeniach odniesionych podczas bitew o Leyte). 20 grudnia nowym dowódcą Haruny został kmdr Matake Yoshimura (ze względu na „uziemienie” okrętów dowodzenie dostawali młodsi oficerowie). 10 lutego 1945 r. w związku z krytyczną sytuacją paliwową wyłączono go z Drugiej Floty (praktycznie pozostał w niej już tylko pancernik Yamato; ostatecznie rozwiązano ją w kwietniu po jego zatopieniu) i podporządkowano Dystryktowi Morskiemu Kure, jako jednostkę obrony przeciwlotniczej. 20 lutego do bazy dotarł krążownik ciężki Tone, naprawiany w stoczni w Maizuru. Zakotwiczono go w pobliżu Etajima w zatoce Eta, gdzie pełnił rolę jednostki szkoleniowej Akademii Marynarki Wojennej. Tego samego dnia powróciły z Singapuru hybrydowe pancerniki Ise i Hyuga, tworzące 4. Dywizjon lotniskowców (pancerniki częściowo przebudowane na okręty lotnicze) wraz z krążownikiem lekkim Oyodo. 1 marca dywizjon został rozwiązany, a obie jednostki przeszły w stan rezerwy I kategorii (najwyższej, tj. najmniej ingerującej w gotowość bojową). Dowódcą Ise mianowano kmdr. Kakuro Mutaguchi (wcześniejszy dowódca Oyodo), na Hyugę powołano zaś z rezerwy kadm. Kiyoshi Kusakawę.
20 kwietnia ze względu na brak paliwa wszystkie trzy pancerniki przeniesiono do rezerwy IV kategorii. Osiem dni później rozwiązano Drugą Flotę, a jednostki przydzielono do Specjalnych Sił Obrony Wybrzeża. Ise został przeholowany do małej zatoki w pobliżu cieśniny Ondo Seto, pomiędzy wyspami Kurahashi i Honsiu, gdzie pełnił rolę pływającej baterii przeciwlotniczej. Hyugę zakotwiczono jeszcze dalej na południe – za cieśniną Ondo Seto, w pobliżu małej wysepki Nasake Shima. Harunę ukryto przy wschodnim brzegu wyspy Eta Jima, naprzeciw bazy w Kure. Pod koniec czerwca 1945 r. z większych jednostek w Kure stacjonowały jeszcze dwa nowe lotniskowce typu Unryu – Amagi i Katsuragi, które zacumowano na stałe do wysepki Mitsugo, przeniesione do rezerwy lotniskowce Ryuho i Hosho (na wschodnim wybrzeżu Eta Jimy), uszkodzony krążownik ciężki Aoba, przebudowany na nosiciela miniaturowych okrętów podwodnych typu Kaiten krążownik lekki Kitakami, dwa stare krążowniki pancerne pełniące rolę jednostek szkoleniowych – Iwate i Izumo, a także okręt cel, eks-pancernik Settsu. W zatokach Okuno Uchi i Taino Uchi po wschodniej stronie wyspy Kurahashi Shima stały nieukończone kadłuby lotniskowca Aso i okrętu podwodnego I-404 typu Sen Toku.
Wszystkie jednostki poddano zabiegom maskującym: polegały one głównie na próbach wtopienia sylwetek okrętów w pobliskie wybrzeża. Na pokładach lotniskowców budowano drewniane barki, „sadzono” drzewa, układano „drogi”. Od burt do wybrzeża zakładano siatki maskujące, od strony wody na burtach wieszano bambusowe maty i zasłony ze słomianych lin. Pancernik Haruna otrzymał ciemnoszary kamuflaż upodabniający do otoczenia. Pomalowane w jasnoszare paski wieże artylerii głównej miały upodabniać się do tarasowych pół uprawnych. Ise i Hyugę pokryto plamistymi kamuflażami. Zielono-żółto-szare kolory korespondowały z porastającą zbocza gór roślinnością. Załogi zredukowano do minimalnych stanów, wygaszono większość kotłów, a okręty miały tylko minimalne zapasy paliwa koniecznego do podtrzymywania pracy niezbędnych mechanizmów (zasilanie wież artyleryjskich na pancernikach było sprawne tylko częściowo).

Rozterki wadm. McCaina

Atak na bazę morską w Kure w kręgach dowódczych US Navy budził wiele kontrowersji. Dowódca zespołu szybkich lotniskowców, wadm. John S. McCain z zespołu Task Force 38 – Trzeciej Floty adm. Williama F. Halseya – uważał, że japońskie okręty nie przedstawiają żadnej wartości bojowej, a naloty na silnie chronioną bazę schowaną w głębi Morza Wewnętrznego spowodują niepotrzebne straty wśród pilotów. Jednak za zniszczeniem niedobitków japońskiej floty przemawiało kilka ważnych powodów.

Przemysł zbrojeniowy

 ZOBACZ WSZYSTKIE

WOJSKA LĄDOWE

 ZOBACZ WSZYSTKIE

Wozy bojowe
Artyleria lądowa
Radiolokacja
Dowodzenie i łączność

Siły Powietrzne

 ZOBACZ WSZYSTKIE

Samoloty i śmigłowce
Uzbrojenie lotnicze
Bezzałogowce
Kosmos

MARYNARKA WOJENNA

 ZOBACZ WSZYSTKIE

Okręty współczesne
Okręty historyczne
Statki i żaglowce
Starcia morskie

HISTORIA I POLITYKA

 ZOBACZ WSZYSTKIE

Historia uzbrojenia
Wojny i konflikty
Współczesne pole walki
Bezpieczeństwo
bookusercrosslistfunnelsort-amount-asc