2 grudnia amerykański koncern General Atomics Electromagnetic Systems (GA-EMS) poinformował o podpisaniu umowy na dostawę dla US Navy pocisków artyleryjskich systemu Long Range Maneuvering Projectile (LRMP) kal. 155 mm.

Kontrakt ten amerykańska firma zdobyła w ramach ustanowionego przez instytut Naval Surface Technology & Innovation Consortium (NSTIC) modelu zamówień określonych jako Other Transaction Agreement (OTA), który w założeniu ma upraszczać procedury związane z umowami i kontraktami dla klientów federalnych. W ramach wspomnianej umowy General Atomics ma przede wszystkim dopracować opracowany system pocisków artyleryjskich dalekiego zasięgu nowej generacji.

Prace nad tym uzbrojeniem realizowane były co najmniej od trzech lat, a pierwsza publiczna prezentacja koncepcji miała miejsce w trakcie salonu Sea Air Space 2023. Koncepcja pocisku jest rewolucyjna, zakłada bowiem że dzięki odpowiedniemu ukształtowaniu, a także rozkładanym skrzydłom możliwe będzie rażenie celów oddalonych o 120 do 150 km, bez konieczności wykorzystania przyspieszaczy rakietowych. Właściwy pocisk umieszczony jest wewnątrz oddzielającego się po opuszczeniu lufy sabotu, a skrzydła rozkładają się, gdy pocisk osiągnie apogeum paraboli lotu (wg producenta ma to być wysokość ok. 13,7 km), zwiększając efektywność tego typu konstrukcji.

Ze względu na kaliber pociski te przeznaczone mogą być tylko dla jednego typu okrętu, czyli niszczycieli typu Zumwalt (DDG 1000) uzbrojonych w system artyleryjski znany jako Advanced Gun System (AGS) wyprodukowany przez BAE Systems. To z kolei oznacza, że realizowany od ponad dwóch lat program ich modernizacji, którego głównym założeniem miało być przezbrojenie okrętów i demontaż AGS-ów nie zostanie zrealizowany w całości. Jest bardzo prawdopodobne, że przejdzie go jedynie znajdujący się obecnie w stoczni prototypowy USS Zumwalt (DDG 1000). Warto w tym miejscu wspomnieć, że oryginalna koncepcja wykorzystania tych niszczycieli zakładała zastosowanie nowego rodzaju amunicji dalekiego zasięgu typu Long-Range Land Attack Projectile (LRLAP), a ich przepastne komory amunicyjne miały pomieścić do 600 tego typu pocisków. Niestety, problemem okazały się wówczas koszty jednostkowe, otóż wg szacunków Pentagonu pełna jednostka ognia kosztowałaby 670 mln USD na okręt! Tym samym AGS jest bodaj jedynym morskim systemem artyleryjskim, który nigdy nie wystrzelił. Pierwsza armata z pokładu wspomnianego już DDG 1000 zdemontowana została w maju bieżącego roku. W ich miejscu na pokładzie dziobowym mają zostać zainstalowane cztery moduły o średnicy 221 cm mieszczące razem 12 hipersonicznych pocisków LRHW (Long-Range Hypersonic Weapon) rozwijanych w ramach programu Intermediate-Range Conventional Prompt Strike.

Graficzne zobrazowanie poszczególnych etapów lotu pocisku LRMP. Fot. General Atomics

W odróżnieniu od Long-Range Land Attack Projectile nowa amunicja ma charakteryzować się nie tylko większym zasięgiem, ale i zdecydowanie niższą ceną jednostkową. Jak będzie ostatecznie, okaże się w przeciągu najbliższych miesięcy. Pociski na cel naprowadzane będą z wykorzystaniem systemu optoelektronicznego, którego soczewki znajdują się w nosie oraz dolnej części korpusu, co warte wspomnienia producent zapewnia, że pociski te nie otrzymają systemu GPS. Inną ciekawostką może być zapewne fakt, że nie mają one posiadać ładunku wybuchowego, a wykorzystywać energię kinetyczną. Co więcej, Long Range Maneuvering Projectile będzie mógł zostać wykorzystany także do innych zadań jak np. rozpoznanie.

Obecnie firma jest na etapie prób poszczególnych podsystemów i całych pocisków, a jej przedstawiciele informują, że pierwsza krótka seria nowego wzoru uzbrojenia ma zejść z taśm już pod koniec przyszłego roku. General Atomics rozważa także produkcję pomniejszonej wersji w kalibrze 127 mm, tak by była kompatybilna z najpopularniejszą na świecie „pięciocalówką”, czyli armatą BAE Systems Mk45. W tym jednak przypadku w związku ze zmniejszeniem się gabarytów spadnie także zasięg, który na bazie obliczeń szacowany jest na 75 km.