12 stycznia, w godzinach porannych, siły brytyjskie i amerykańskie zaatakowały cele Huti w Jemenie. Była to odpowiedź na ataki, które były prowadzone na statki i okręty operujące na wodach międzynarodowych w pobliżu wybrzeża tego kraju.

Jak wskazuje Ministerstwo Obrony Wielkiej Brytanii, brytyjski wkład w uderzenie obejmował cztery wielozadaniowe samoloty bojowe Eurofighter Typhoon FGR4, które przy wsparciu samolotu tankowania powietrznego Airbus A330 Voyager zaatakowały cele naziemne przy użyciu kierowanych bomb Paveway IV.

Szczegóły dotyczące użycia sił amerykańskich nie zostały upublicznione. Wiadomo, że w rejonie operuje grupa bojowa obejmująca lotniskowiec USS Dwight D. Eisenhower (CVN 69). Celami nalotów były stanowiska radiolokacyjne, zestawy obrony przeciwlotniczej, magazyny broni, stanowiska startowe wykorzystywane do odpalania rakiet i bezzałogowych aparatów latających służących do atakowania międzynarodowej żeglugi. Poza wielozadaniowymi samolotami bojowymi użyto także niewielkiej liczby pocisków manewrujących.

Zgodnie z komunikatem U.S. Central Command w atakach brały udział siły amerykańskie i brytyjskie. Z kolei wsparciem dla nich były wojska australijskie, kanadyjskie, niderlandzkie oraz nieokreślone siły Bahrajnu.

Ataki na morski szlak żeglugowy łączący Morze Czerwone i Morze Arabskie zostały zapoczątkowane przez Huti na początku października. Były one wynikiem działań wojennych w Strefie Gazy. W tym konflikcie Huti, wspierani przez Iran, poparli Hamas. Odpowiedzią na to Stany Zjednoczone zapoczątkowały operację Prosperity Guardian, której celem jest zabezpieczenie morskich szlaków żeglugowych w regionie. Poza siłami amerykańskimi swój akces to operacji zgłosiły m.in. Wielka Brytania, Kanada, Francja, Włochy, Królestwo Niderlandów, Norwegia, Hiszpania oraz Seszele. Dodatkowo, 29 grudnia, rząd Danii ogłosił skierowanie w rejon operacji jednej ze swoich fregat.