20 kwietnia rzecznik prasowy Ministerstwa Obrony Republiki Federalnej Niemiec potwierdził wcześniejsze, nieoficjalne, doniesienia prasowe dotyczące rozdzielenia zakupu następców samolotów bojowych Panavia Tornado IDS/ECR na dwa typy maszyn - amerykańską i europejską. 

Według komunikatu, stosowna decyzja rządowa ma zostać przesłana “w ciągu najbliższych dni” do Bundestagu, który zebrał się na kwietniowej sesji trwającej od 20 do 24 kwietnia. Mniej niż 30% mają stanowić maszyny amerykańskie, a pozostałe ma dostarczyć przemysł europejski – nie jest żadną tajemnicą, że mowa o samolotach Boeing F/A-18E/F Super Hornet, E/A-18G Growler oraz Eurofighter. Pierwsze mają zastąpić Tornada IDS przeznaczone do przenoszenia broni atomowej DCA (Dual Capable Aircraft) w ramach programu NATO Nuclear Sharing. Bomby B61 składowane są w bazie lotniczej Büchel. Drugie zastąpią samoloty przełamania obrony przeciwlotniczej Tornado ECR. W obu przypadkach zakup amerykańskich maszyn ma pozwolić na ograniczenie do minimum czasu niezbędnego na integrację uzbrojenia – bomb B61 oraz pocisków AGM-88E AARGM. 

W przypadku samolotów Eurofighter, plan zakłada, że zastąpią pozostałą część Tornad, a także najstarsze Eurofightery Tranche 1.  

Tego typu rozdzielenie zakupu ma także posłużyć umocnieniu współpracy na arenie międzynarodowej. Pozwoli na utrzymanie potencjału europejskiego przemysłu lotniczego, a także da podstawę do wzmocnienia pozycji Niemiec w NATO. Co więcej, decyzja nie budzi sprzeciwu Francji, która współpracuje z Niemcami w sprawie projektu wielozadaniowego samolotu bojowego nowej generacji FCAS. Jednocześnie część komentatorów wskazuje, że wybór oferty Boeinga może zwiększyć szanse koncernu Lockheed Martin w programie zakupu około 60 ciężkich śmigłowców transportowych (CH-53K King Stallion rywalizuje z CH-47F Chinook).  

Co ważne, decyzja Ministerstwa Obrony Republiki Federalnej Niemiec nie była konsultowana z rządowym koalicjantem – SPD. Część z polityków zarzuca brak transparentności powyższemu postępowaniu i decyzji pani minister. Sama SPD głosi pogląd zarzucenia przez Niemcy udziału w programie NATO Nuclear Sharing, a także zakupu sprzętu wojskowego w Stanach Zjednoczonych. Może to oznaczać ochłodzenie w rządzie, przynajmniej do czasu podpisania debaty w Bundestagu i zatwierdzeniu (bądź odrzuceniu) projektu na przyznanie środków budżetowych na powyższy zakup.